49- Overbevolkt

Elisabeth pov
Ik werd wakker van een ijskoude hand op mijn kaak. Het voelde anders aan dan anders, het was niet Jane, en zeker niemand van de Cullens, daarvoor voelde die harde, koude hand te koud aan. ik keek in de donker rode ogen van Marcus, ik lachte en sprong recht om hem te knuffelen. Dan piepte ik, mijn kleintje had zich er niet op voorbereid en ik ging te snel. Carlisle keek bezorgd maar ik schudde mijn hoofd. Niets dat ik niet aankon. Oké, ik mocht me misschien harder voordoen dan ik eigelijk was, maar ik had liever dat ze me niet helemaal zouden betuttelen tot ik veranderd was. De koude die van Marcus' huid afkwam voelde aan als... altijd in het koude noorden te hebben gewoond, op vakantie geweest te zijn in het zuiden, en dan toch thuiskomen in de vertrouwde koude. Ja, een erg vertrouwde koude waarin ik opgegroeid was. Marcus glimlachte om mijn blik, en zette en stap opzij voor Aro en Caius op de achtergrond. Aro deed alsof hij zich heel erg op zijn gemak voelde, maar ik wist wel beter. Hij was erg goed in het nonchalant zijn, maar voor mij had het geen geheimen. Caius verhulde niet dat hij het niet erg leuk vond om hier te zijn, maar ergens was ik blij dat hij hier toch was. Het gaf me hoop, dat de constante dreiging die de Volturi van de Cullens zag komen, misschien eindelijk zou oplossen. Caius keek naar Carlisle, de enige die hij genoeg leek te vertrouwen om er met zijn rug naar toe te staan. Aro Knuffelde me heel even, maar ik merkte op hoe voorzichtig hij was. Alsof hij me zou breken. Wel, normaal kon hij het, dus nu zeker. Ik glimlachte naar hem, en ik voelde dat ik honger kreeg. Wel, waarschijnlijk had mijn kleintje gewoon dorst dus... Ik keek naar Rose die mijn gedachten leek te raden, of Edward had haar al gewaarschuwd. Ik grijnsde naar Caius die me niet knuffelde, maar mijn handen vasthield. Hij keek naar mijn ogen. 'Hoe lang, denk je nog. Voor die kleine oogjes echt rood worden?' vroeg hij. het was raar dat hij de eerste van de drie was die iets zei. 'Ik weet het niet, het zou makkelijker zijn als die eens van hem/haar zou laten horen.' mompelde ik. 'Doet het dat niet genoeg?' zei Marcus met een bezorgde blik op mijn buik. Ik droeg tegenwoordig een topje zodat mijn uber dikke buik heel gemakkelijk zichtbaar was, en dat Carlisle die gemakkelijk zou kunnen verzorgen mocht dat nodig zijn. Aro en Caius keken er verbaast naar, en Caius keek zelf walgend. 'Dít is normaal?' vroeg hij naar Carlisle, met zijn tanden ontbloot. Carlisle knikte. 'Bella heeft 2 ribben gebroken, en zelf haar ruggengraat tijdens de bevalling, en toch merk je er niets meer van.' zei hij geruststellend. 'Opgepast, neusjes toe, haar eten komt er aan.'riep Rose van buiten. ik voelde een stampje in mijn buik, twee eigenlijk. Caius keek verbaast op maar toen hij de beker rook, deed hij toch wat gevraagd werd. Aro en Marcus waren oud genoeg om er niet aan te moeten denken, en ik hoopte dat geen van hen, op zijn minst Aro toch niet, het zou opmerken dat meer dan de helft ervan uit dierenbloed bestond. Ik dronk de beker op, en zelf mijn mensen smaak, merkte dat in de 2e beker heel wat meer dierenbloed aanwezig was. Ik keek naar edward en knikte. de derde beker was puur panterbloed dat Rose gevangen had. ik glimlachte naar haar terwijl ik het opdronk. Marcus glimlachte naar me terwijl ik het opdronk, hielp me neerliggen en wreef heel zacht door mijn haren. Aan de schittering in zijn ogen merkte ik dat hij het wist, zijn rode ogen merkten alles op, net zoals zijn neus. maar ze vertelden mij veel, en nu zeiden ze met die blik, dat hij wist dat in de derde beker helemaal geen mensenbloed zat. en dat er in de eerste bekers ook maar deels iets inzat. ik was blij dat hij er niets van zei, en zijn gezicht maakte duidelijk dat hij ons kleine "geheimpje" ook echt geheim zou houden, vooral voor Aro en Caius. Hij keek naar Jane en ik glimlachte. Hij drukte een zachte kus op mijn voorhoofd en legde de deken over me heen. 'Je parfum is nog steeds even zoet, dat gaat nooit veranderen.' mompelde hij terwijl hij naar Aro liep. 'Slaapwel.' mompelde ik terwijl ik iedereen onderling bekeek, mijn laatste blik was voor Rose, die zachtjes glimlachte.

Ik werd wakker door gegrom in de kamer. Ik opende traag mijn ogen en zag Jane staan, samen met Rose. Aan de andere kant stonden Carlisle en Edward, alle twee erg rustig. Aro, Marcus, Esmee, Nessie en de wolven volgden die erg geïnteresseerd. Ik zuchtte. 'Niet weer,hé?'mompelde ik zacht. meteen zaten Jane, Rose en Marcus aan mijn bed. Aro stapte rustig heen en weer. 'Waarover gaat dit?' fluisterde ik. 'Carlisle en Edward willen je over drie dagen laten bevallen, ook al is de baby er misschien niet klaar voor.' siste Rose, en ik merkte dat Jane instemmend knikte. Geen van hen zou het ook maar iemand vergeven als er iets met mijn baby of mij zou gebeuren. iets waarvoor ik hen erg dankbaar was. 'Aro, Caius, Marcus? Hoe denken jullie hierover, het is jullie dochter.' vroeg Edward rustig. 'En natuurlijk moet Elisabeths mening hierover gehoord worden.' zei Carlisle rustig ter aanvulling. Iedereen keek plots naar mij, ik slikte even. iK twijfelde even. 'Wat zijn de gevolgen...voor mijn baby?' vroeg ik zacht. Ik hoorde Seth zuchten, en zag Embry kwaad weglopen. 'Waarom doet hij dat toch steeds?' vroeg ik verbaast. Edward haalde zijn schouders op. 'Hij kan niet om het jij-wordt-binnenkort-een-vampier-gedoe heen, en daar kan hij niet erg goed mee overweg.' Het leek zo normaal voor hem, alsof hij het gewend was om mensen zo te horen denken. hij keek naar mij. 'Jake dacht zo, in het begin.' legde hij uit. Ik knikte, zoiets zette me denken...