3. The Train

Ginny Weasley

'Hebben jullie alles bij je?' vroeg mam gestrest, ze rende het hele huis door en zwaaide met haar toverstok om de laatste spullen bij elkaar te verzamelen en schoon te maken. 'Ja, mam, stop nou eens met dat zenuwachtige schoonmaken,' zei Ron geïrriteerd. Hermelien stootte hem aan. 'Ron, dat zeg je niet tegen je eigen moeder,' corrigeerde ze hem. Maar zoals gewoonlijk kon hem dat weer niks schelen en hij haalde zijn schouders op. Ik rolde met mijn ogen, hoe lang zou het nog duren voor hij met zijn slome hersens bedacht dat mam echt héél veel voor ons doet?
Toen we eindelijk op het station waren aangekomen kwamen een paar vriendinnen naar me toe gelopen. Ze zeiden dat ze Daan al gezien hadden. Ik ging even op mijn tenen staan maar zag hem nergens. 'Hij zit vast al in de trein,' zei Amy, een van mij beste vriendinnen, gerustellend. Ik knikte. Ik omhelsde pap en mam nog even en liep toen gelijk met Harry, Ron en Hermelien de trein in. Hermelien excuseerden zich en liepen toen naar de coupé voorin, die speciaal voor de klassenoudsten en hoofdmonitoren was. 'Zullen we dan maar een plaatsje zoeken?' vroeg Harry die een beetje triest keek door het vertrek van Hermelien en Ron. 'Sorry, Harry, maar ik heb met Daan afgesproken,' zei ik, en het speet me echt. Een paar jaar geleden zou ik niets liever hebben gedaan dan bij hem zitten. Maar, hoewel ik nog steeds niet helemaal over hem heen was, ik moest verder met mijn leven. 'Oh,' antwoordde hij alleen maar. 'Ik zie je nog wel,' zei ik hem met een waterig glimlachje. Nu maar is op zoek naar de goede coupé. Ik vond hem halverwege de trein, hij zat bij Simon en Amy zat daar ook. Daan's gezicht lichtte op toen hij mij zag verschijnen en hij stond snel op. Ik liet mijn koffer los en toen hij zijn lippen op de mijne drukte, legde ik mijn hand tegen zijn wang. Toen hij mijn lippen weer los liet, omhelsde hij me nog even en gebaarde me naast hem te komen zitten. Mijn koffer legde hij in het rek dat daarvoor bestemd was.
Na ongeveer een uur deed iemand de coupédeur open. Ik keek verbaasd op en zag dat hij Zacharias Smid was. Sinds de SVP had ik echt een hekel aan hem. 'Hallo, ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen. Jullie weten niet toevallig of het waar is dat Potter vorig jaar weer met Jeweetwel gevochten heeft. 'Ja, dat is waar. Ik was er zelf bij,' beet ik hem toe. Daan streek even over mijn arm om me een beetje af te leiden. Smid haalde altijd het slechtste in me naar boven. 'Ik geloof er helemaal niks van namelijk. Potter heeft gewoon geluk gehad,' begon Smid. 'Ik zou je mond houden over Harry,' waarschuwde ik hem. Ook Daan en Simon keken hem nu kwaad aan. 'Zeg nou zelf, hij is nou niet bepaald bijzonder. Ik wed dat ik hetzelfde kan als hij. Alleen heeft hij het geluk dat hij het lievelingetje van Perkamentus is,' ging hij toch verder. 'Smid, hou je mond,' waarschuwde ik hem nog eens. 'Harry heeft het heel zwaar gehad, hij brengt zijn hele leven al offers voor de tovergemeenschap.' 'Hmm, ja. Maar hij wil wel altijd de aandacht hebben en hij blijft maar zielig doen over zijn ouders enzo. Wie weet verbergt hij wel iets, of werkt hij gewoon samen met Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden,' speculeerde hij met een smerige grijns op zijn gezicht. 'Nu is het genoeg,' snauwde ik boos. Daan probeerde me nog tegen te houden maar ik had de Vleervleddervloek al uitgesproken. Achtervolgd door kleine wezentjes rende Zacharias weg. Opeens verscheen er een leraar in de deuropening. 'Oh nee,' dacht ik bij mezelf, hoewel ik er geen spijt van had. Smid had het verdiend. 'Juffrouw, dat was een voortreffelijk uitgevoerde bezwering. Zou u even met me mee willen komen,' zei de walrusvormige man. Ik keek even vragend naar Amy maar zij wist ook niet wat er gebeurde. Ik ging zuchtend staan en liep met hem mee. 'Oh, aangenaam trouwens, ik ben professor Slakhoorn, de nieuwe leraar Toverdranken.'

---

Ik ga een midweek met vriendinnen op vakantie dus tot vrijdag zal ik niet meer schrijven. Als je je verveeld kun je altijd nog een van mijn andere verhalen lezen.
Liefs,
LiveTheDream