|| Four

Spanje, Augustus 2010


“Aiden? Aiden? Wakker worden!”
Slaperig opende ik mijn ogen. Noa’s gezicht was vlakbij en ze schudde aan mijn schouder.
“Wakker worden slaapkop, het is al veel te laat” zei ze.
Kreunend kwam ik overeind en veegde de slaap uit mijn ogen.
“Hoe laat ik het?” vroeg ik.
“Half tien” zei Noa en ze trok mijn deken van me af.
Veel te laat.. Yeah..
“Ga je zo mee naar het dorpje?” vroeg Noa.
“Geef me vijf minuten” zei ik.
Noa knikte en verdween uit mijn slaapkamer.
Ik zuchtte en stapte uit bed. Ik geeuwde en rekte me uit. Ik trok een shirt over mijn hoofd en trok een driekwart broek aan. Ik smeerde wat gel in mijn haar en liep naar de woonkamer van ons kleine gehuurde huisje.
Noa zat al helemaal aangekleed aan het ontbijt.
“Waar zijn papa en mama?” vroeg ik.
“Die zijn boodschappen doen en daarna gaan ze naar een of andere wijnproeverij” zei ze. “Dus kunnen wij gezellig wat samen doen.”
Het typische van Noa. Ze was altijd vrolijk, maakte niet uit hoe hard het regende of hoe chagrijnig ik was, Noa wist me altijd op te vrolijken.
Met een grijns schoof ik bij haar aan tafel en ik propte snel een broodje naar binnen. We ruimden samen de tafel af en vertrokken richting het dorpje.
“Er is markt!” riep Noa vrolijk en ze rende naar de kraampjes toe. Ik bekeek haar glimlachend. Mijn kleine zusje, toch al weer veertien, maar nog steeds zo kinderlijk.
Noa was gestopt bij een kraampje met gekke hoedjes. Ze wenkte me.
“Kijk Aiden” zei ze lachend terwijl ze een veel te grote roze hoed op zette “staat hij niet prachtig?”
“Geweldig” beaamde ik glimlachend.
Ze paste een paar andere hoeden en trok me daarna mee naar het volgende kraampje.
We liepen een tijdje over het marktje en ik trakteerde op ijsjes.
“Kijk! Sieraden” zei Noa toen we ons ijsje op hadden.
Ze trok me mee naar een kraampje vol met sieraden. Verrukt bekeek ze alles totdat haar oog op een rekje met kettinkjes viel.
“Wauw, deze zijn mooi” zei ze en ze pakte twee kettinkjes van het rekje.
Een zilver kettinkje met een surfplankje eraan en een kettinkje met een azuurblauw steentje. Ze gaf het kettinkje met het surfplankje aan mij.
“Deze zou je mooi staan” zei ze.
Ik bekeek het kettinkje. Het was inderdaad een mooi kettinkje. Ik keek op het prijskaartje.
“Ze zijn hartstikke duur Noa” zei ik.
Noa keek ook op het prijskaartje. Haar gezicht betrok toen ze zag dat de kettinkjes allebei twintig euro kostte. Ze beet op haar lip en dacht even na. Toen gaf ze de kettinkjes aan de verkoper.
“Deze twee” zei ze in het Spaans.
Ik keek haar verbaasd aan.
“Noa! Ze zijn onwijs duur” zei ik.
Noa draaide zich naar me om en glimlachte.
“Je krijgt hem van mij, omdat je mijn broer bent en zodat je altijd iets van mij bij je kunt houden” zei ze.
Ze pakte haar portemonnee en betaalde veertig euro. Ze deed mijn kettinkje bij me om en ik deed haar kettinkje bij haar om. Het blauwe steentje kleurde mooi bij haar blauwe ogen.
“Bedankt” zei ik.
“Alsjeblieft” zei Noa luchtig. Alsof ze me mijn drinken aangegeven had.
“O kijk! Bikini’s!” riep ze en ze trok me mee naar het volgende kraampje.

***

Comments??