O41

Weken later...

Susan Ann Brooks

Ik glimlach als ik terug denk aan die keer dat ík Sirius voor het eerst écht kuste. Het gesprek dat daarop volgde was een van de vele die we hebben gehad en er toe hebben geleid dat ik nu samen met Sirius buiten aan het meer zit. Het is avond, maar het is nog licht buiten. Hij leunt tegen een boon aan en zijn ogen zijn gesloten, hij ziet er lief uit, zo onschuldig. Zijn arm rust op mijn schouder en ik zit tegen hem aan, waardoor ik mijn hoofd moest draaien om naar hem te kunnen kijken. Als ik weer voor me kijk, zie ik dat Lily en James aan komen lopen, hand in hand. Ik glimlach, ze zijn schattig samen. Het afgelopen schooljaar is er veel gebeurd, maar het is allemaal goed gekomen. Nou ja… bijna allemaal. Ik sla mijn ogen neer als ik aan Severus denk. Ik heb hem verraden, maar hij wil niet meer met me praten.
Als ik opkijk, zie ik dat Lily en James ons bijna bereikt hebben en ik wil nog waarschuwen dat ze stil moeten zijn, maar het is al te laat. James begint enthousiast tegen ons te praten en ik voel dat Sirius wakker wordt.
‘Hou je mond, idioot!’ Roept Sirius chagrijnig tegen James en trekt me iets dichter tegen zich aan.
James kijkt hem ‘geschokt’ aan en gaat samen met Lily tegenover ons zitten. ‘Sirius! Je gaat toch niet liggen slapen! We hebben nog maar één week. De laatste week die we op Zweinstein door zullen brengen.’ Hij denkt even na. ‘Tenzij je leraar wil worden.’
‘Nee! Alsjeblieft niet zeg.’ Sirius gaat iets rechter zitten. ‘Het hele jaar van die irritante leerlingen-’
‘Zoals jij?’ Vraag ik en kijk omhoog.
Hij fronst. ‘Noem je me nou irritant?’
‘Jep.’ Zeg ik en kijk tevreden weer voor me uit.
Als James begint te lachen trek ik mijn wenkbrauwen op en kijk hem aan. ‘En jij bent toch wel de irritantste.’
Hij houdt meteen op met lachen en kijkt me verontwaardigt aan. ‘Nou ja zeg.’ Mompelt hij. ‘Ik ben niet irritant.’
Sirius grinnikt. ‘Das een goeie.’
Lily pakt zijn hand. ‘Ik vind je niet irritant hoor.’
Ik kijk haar aan en zie hoe ze liefdevol naar James glimlacht. Lily is verandert. Heel erg verandert. Normaal zou ze dit gedrag kinderachtig en stom vinden, maar nu niet meer. Zij heeft ook geen contact meer met Severus. Ze vindt dat het zijn eigen schuld is en dat hij James en Sirius maar had moeten accepteren, iets waar ik het totaal niet mee eens ben. Toch zit ik hier…
James glimlacht even naar haar en steekt dan zijn tong naar ons uit. ‘Zei ik toch.’
Ik doe mijn mond open om antwoord te geven, maar dan zie ik achter hem de persoon waar ik zo graag mee wil praten, verschijnen en snel doe ik mijn mond weer dicht.
Severus kijkt me aan. ‘Kan ik even met je praten?’

---
Tadaaaa! Nu hoeven jullie me niet te vermoorden:Y)
Oke, er staat weken later omdat ik geen zin had om te bedenken hoe veel later het was Maar het is dus bijna het einde van het schooljaar:Y)