¦37¦

Ik had een week lang niets meer van Leah gehoord. Ik snapte het van haar vader, maar volgens mij was er meer aan de hand, dus besloot ik maar langs te gaan. Ik klopte op de deur en Sue deed open. ‘Hey Sue, is Leah er?’ Ze knikte. ‘Maar ze is ziek.’ Ik wist heel zeker niet gewoon ziek en dat wist Sue ook. Ik zuchtte. ‘Veranderd ze?’ Sue knikte. ‘Seth ook.’ Ik knikte. ‘Waarneer denk je dat ze..’ ‘Snel.’ ‘Mag ik naar haar toe?’ Sue knikte en liet me binnen. Ik liep door naar haar kamer en klopte op de deur. ‘Binnen.’ Hoorde ik zacht. Ik opende de deur en vond Leah op haar bed. ‘Hey Lee.’ Ze keek me aan en glimlachte zwak. ‘Hoe gaat het?’ vroeg ik. ‘Slecht. Alles doet pijn en ik heb het verschrikkelijk warm.’ Ik zuchtte en ging op de rand van het bed zitten. ‘Het gaat wel over.’ Ze lachte zacht. ‘ik hoop het. Straks steek ik jou nog aan, ik heb Seth ook al ziek gemaakt.’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Je krijgt het maar een keer, ik heb het ook gehad, acht jaar geleden, vlak voordat ik wegging.’ Vertelde ik. Met een zwakke glimlach knikte ze. ‘Gelukkig.’ Ik keek door het raam naar buiten, het begon al te schemeren. ‘Zal ik morgenmiddag langskomen?’ Ze knikte. Ik stond op en liep naar de deur. ‘Tot morgen Lee.’ Zei ik en ik liep de gang op. Sue keek me aan toen ik de woonkamer in kwam. ‘Minder dan een dag.’ Ze knikte. Leah was al bijna aan het einde, dan doet je hele lichaam pijn en je hebt het bloedheet. ‘Seth zal ook wel niet lang duren.’ Weer knikte ze. ‘Ik ga weer naar huis.’ Zei ik en liep naar de deur. Sue volgde me. ‘Mai?’ Ik keek haar aan. ‘Nog bedankt van vorige week, van Seth.’ Ik glimlachte. ‘Ik weet hoe het voelt om iemand dierbaar te verliezen, en ik kropte het op, mijn pijn. Dat moet Seth niet doen.’ Ze knikte. Ik liep de deur uit en Sue sloot de deur achter me. Ik liep de veranda af en rende het bos in. Onderweg kwam ik Jacob tegen, als wolf. ‘Jacob, als Leah of Seth veranderd is, kan je me dat melden?’ Hij knikte. ‘Dankje.’ Zei ik en ik rende weg, richting huis.

~~{*}~~