Hurt- 1

Toen ik de deur van de school opende en naar buiten keek, zag ik dat de regen toch naar beneden stortte. Ik zuchtte diep, ritste mijn jas iets hoger dicht en liep naar het fietsenhok. Ik maakte mijn tas vast op de bagagedrager en stapte op ik was van plan gewoon weg te fietsen maar toen ik het fietsenhok uit was, pakte iemand mijn stuur stevig vast. Ik stond plotseling stil maar verloor het evenwicht niet door zijn sterke greep. Ik keek op en zag twee vonkelende ogen die de vlinders in mijn buik deden opvliegen. 'Rosemary,' zei hij hijgde licht van de vermoeidheid. 'Ik, het, ehm,' probeerde hij uit zijn woorden te komen. 'Het spijt me van daarnet.' De wind speelde met zijn korte haren en de regendruppels deden het nog zwarter lijken dan het al was. Zijn lippen, die heel aantrekkelijk leken, waren licht roze en op de plaats waar hij beet werd het langszaam donkerrood. Zijn neus was perfect recht en de lichte sproetjes die me nog nooit waren opgevallen maakten zijn gezicht om de harde trekken heen toch nog een beetje speels en kinderlijk. Ik wist niet wat te zeggen. Hij had er zelf ook altijd aan meegedaan. De herinneringen die ik eraan had zouden altijd bij me blijven en me achtervolgen tot mijn dood. Al die keren dat hij met de andere me zo eenzaam had laten voelen. Ik kneep mijn ogen even dicht waardoor een traan ontsnapte uit mijn ooghoek. 'Laat alsjeblieft los, Seth,' zei ik zachtjes. Net als bij de Cullens wist ik dat hij me toch wel zou horen. 'Rose, alsjeblieft, die opmerking van Paul net, daar had jij niks mee te maken, dat ligt meer aan ons.' Waarschijnlijk dacht hij dat ik het niet begreep maar ik snapte heel goed waar hij het over had. 'Dat weet ik,' zei ik voor ik erover na had gedacht. Hij keek verbaasd. 'Dat weet je?' 'Ja, ik weet waar je het over hebt. Maar eerlijk gezegd, jullie zijn veel erger dan de vampieren dus zou ik er alsjeblieft langsmogen,' vroeg ik rustig waardoor het waarschijnlijk des te harder aankwam. In een vlaag van verstandsverbijstering liet hij los waardoor ik weg kon. De tranen vloeide nu over mijn wangen. Ik snapte mijn eigen emoties niet meer. Ik zou opgelucht moeten zijn dat ik iemand recht in zijn gezicht de waarheid had vertelt maar het deed alleen maar pijn dat ik hem misschien gekwetst had. Stom inprenten.

---

kudo's?