4°

Opa verliet mijn kamer. Ik was weer alleen, niets te doen. Ik zit al een maand lang op mijn bed me te vervelen. Als ik thuis was, was ik nu vrolijk dingen aan het doen met Leah. Ik wist alles al over haar, over het inprenten en over de weerwolven, ik miste haar zo verschrikkelijk veel. Leah zal het waarschijnlijk nog moeilijker hebben dan mij. En mam en pap. Ze zouden gaan trouwen. Deze maand nog wel. Tranen rolde over mijn wangen bij de gedachte. Ik zou hun bruiloft missen. Ik had geen belang van tijd of dagen, ik mist alleen dat we al een maand verder waren. Als het donker werd ging ik slapen, als het licht was werd ik wakker en als ik honger had vroeg ik om eten. En het mensenvoedsel is zo verschrikkelijk vies. Ik had gedacht dat ik als driekwart vampier geen mensenvoedsel kon verteren, maar dat deed het wel. Het vulde genoeg om er van te leven, maar het smaakte erg vies, modder of zoiets. Ik wil bloed, dierenbloed. Weer werd er op de deur geklopt, konden ze me niet met rust laten? Ik zie niets en de deur ging gewoon open. Aro kwam tevoorschijn. Ik zei niets en stak zoals elke dag mijn hand naar hem uit. Hij pakte hem vast en las mijn gedachten. Het interesseerde me niet eens. Hij mocht weten dat ik mijn ouders miste en Leah. Hij mocht weten dat ik gek werd. Ik was benieuwd of je daar dood aan kon gaan? Hij mocht ook weten dat ik niet zou proberen te ontsnappen, waarom zou ik als ik toch altijd werd gevolgd en nooit privacy zou hebben. Ik werd helemaal gek vanbinnen, ik miste mijn huis zo erg. Aro liet mijn hand los en keek even bedenkelijk. ‘Ik stuur Cynthia zo nog even.’ Ik knikte. ‘Je doet maar.’