O37

Susan Ann Brooks

Als de Grote Zaal al half leeg is, besluit ik ook maar weer te gaan. Ik begin moe te worden en voel de hoofdpijn waarmee ik vanochtend mee wakker werd weer opkomen. Dus neem ik afscheid van mijn vrienden en nadat ik Remus heb gezegd dat hij écht niet mee hoeft te lopen, loop ik in de richting van de trap. Ik heb het gevoel dat ik gevolgd word, maar negeer dat aangezien ik vast niet de enige ben die het feest verlaat. Als ik even later twee meiden uit Ravenklauw giechelend voorbij zie komen, glimlach ik even en schud mijn hoofd. Ik moet niet zo achterdochtig zijn, straks word ik nog gek.
‘Leuk gehad, Brooks?’
Verbaasd draai ik me om als ik achter me iemand mijn naam hoor zeggen. Ik trek mijn wenkbrauwen op als ik Arduin een paar meter verderop zie staan.
‘Ja, dank je.’
Ik draai me weer om om verder te lopen, maar na een paar passen voel ik hoe een hand zich om mijn pols sluit en me terug trekt.
‘Ik moet zeggen voor een Griffoendor zie je er toch best goed uit.’ Zegt Arduin grijnzend, terwijl hij zijn hand naar mijn gezicht brengt om even met zijn duim over mijn wang te aaien.
Ik sla zijn hand weg. ‘Blijf van me af.’
Ik probeer wanhopig mijn hand, die hij nog steeds vast heeft, los te maken. ‘Laat me los.’
Als hij alleen maar grijnst, sla ik met mijn vlakke hand tegen zijn wang. Hij kijkt me woedend aan en pakt dan mijn andere pols ook vast en duwt me naar achter tegen de muur. Hij pakt met één hand mijn gezicht vast en buigt zich naar me toe.
‘Daar ga je spijt van krijgen, trut.’ Fluistert hij in mijn oor en grijnst dan weer gemeen.
Ik kijk hem bang aan, wat is hij van plan? Hij buigt zich weer naar me toe, maar dit keer om zijn lippen hard op die van mij te drukken. Ik draai snel mijn gezicht weg en probeer los te komen, maar hoe meer ik dat probeer, hoe meer ik vast kom te zitten. Het enige wat ik nu nog kan doen is hopen dat iemand me komt helpen. Snel.


Jullie zijn lief c:
Wat hou ik toch van de top-vijf *hint*