111°

Ik knikte. ‘Als jij weg wilt dan gaan we wel.’ Hij glimlachte zwak naar me en omhelsde me. Leah zuchtte zacht en haalde Tagas van haar schoot. ‘Dan ga ik even afscheid nemen.’ Zei ze zacht. Ik keek op en knikte naar haar. Ze rende het huis uit. Tagas ons verbaasd aan. ‘Gaan we weg?’ vroeg hij. Ik knikte. Hij keek verdrietig en sprong van de bank af. Hij liep op ons af. ‘Morgen? Het is al avond.’ Ik keek naar Santiago die knikte. ‘We vertrekken morgen.’ Zei ik. Tagas knikte en rende de trap op naar boven. ‘Dan breng ik de koffers wel weer naar beneden.’ Mompelde ik en volgde Tagas naar boven. Ik pakte mijn en Santiago’s koffer en bracht die naar de woonkamer. Tagas kwam me achterna met zijn eigen koffertje. Ik glimlachte naar hem. Hij zette het koffertje bij onze koffers en maakte hem open. Hij trok zijn knuffelbeer eruit en liep weer naar mij toe. ‘Ga je slapen lieverd?’ Hij knikte. Ik bukte en omhelsde hem. ‘Moet ik meelopen?’ hij schudde zijn hoofd en drukte een kusje op mijn wang. Daarna liep hij naar Santiago en deed hetzelfde. ‘Welterusten.’ Zei hij zacht en hij liep naar boven.