De Inwijding

Samen met Kadaj lopen we door het bos heen naar een meertje en een vreemd monument of rots of íets, ik weet niet wat het is. Bij de rand van die 'rots' zie ik Yazoo en Loz met elkaar staan praten. Kadaj draait zich om naar mij en pakt mijn handen vast. "Wil je jezelf misschien omkleden in deze kleding. Ik moet nog wat bespreken met Yazoo en Loz." Ik knik en pak het stapeltje kleding aan. Lopend zoek ik een plaats waar ik kan omkleden en ik zie een groepmet boompjes staan. Rustig kleed ik mij tot mijn ondergoed uit en dan pas bekijk ik de kleren die me zijn meegegeven. Het is een leren motorpak maar bij de achterkant van mijn heupen hangt nog een lap stof tot mijn enkels. Er zitten ook leren handschoenen bij en hoge laarzen tot mijn knie met hele hoge hakken. daar moeten we nog even op oefenen denk ik sarcastisch. Langzaam trek ik het aan en kijk ik de reflectie van ene plas water naar mezelf.Ik herken mezelf niet eens meer. Korter haar in een staart, volledig gehuld in leer en inkijk van hier tot aan Tokyo. Ik ben zo bang voor wat er gaat gebeuren met me bij de inwijding. Alles in mij zegt dat ik nu moet weggaan en nooit meer terugkomen maar ik weet ook niet waar ik anders heen moet. Ik kan nergens anders heen en dat weten die drie maar al te goed. Misschien verander ik wel helemaal na die inwijding. Misschien ga ik ook wel mensen ontvoeren of erger, misschien ga ik ook wel mensen pijn doen of vermoorden, terugdenkend op de moord van Trox. Ik wil het niet, dit alles niet maar ik heb geen keuze dus draai ik mij weer om en loop terug naar het meertje. Het ligt er rustig en vredig bij. Diep in gedachte verzonken merk ik niet hoe er iemand op mij afkomt en ik schrik op als ik opeens een hand op mijn schouder voel. Het is Kadaj. "Kom je mee? We beginnen zo." Ik loop mee naar de rest.

Stil kom ik erbij staan en kijk ik verlegen naar de grond. Kadaj neemt het woord. "Het is heel simpel. Je loopt samen met mij het water in en dara drink je wat van het water. Daarna doe ik nog iets met je en dan is het gedaan." "Wat doe je met me?" Vraag ik angstig. "Dat zie je dan wel. Het kan trouwens ook zijn dat je, als we klaar zijn bewusteloos raakt maardan zorgen wij wel voor je. Klaar?" Klaar? Nee, ik wil het niet,ik wil nietdat jullie iets met mij doen en ik wil helemaal niet deelnemen aan deze inwijding. Ik zucht en ik knik. Kadaj grijnst en leid mij mee naar het water. Eerst stapt Kadaj in het water en daarna ik. Bij mijn voeten blijft het water gewoon helder blauw maar bij hem wordt het zwart. We lopen verder en als we rond ons middel in het water staan stoppen we en hij gebaart dat ik het water moet gaan drinken. Gehoorzaam schep ik mijn hand vol met het zwarte water en drink het uit mijn hand. Het water is ijkoud en zodra ik het heb doorgeslikt krijg ik een raar gevoel in mijn hoofd en ogen. alsof iemand mijn ogen veranderd en alsof mijn hoofd in tweestrijd is met zichzelf. Verlamd door het gevoel beweeg ik niet meer en Kadaj tilt mijn hoofd op zodat ik hem recht in zijn groenachtige, spleetgepupilde ogen kijk. Ik merk hoe hij dichterbij komt en zodra ik wil vragen wat ik verder moet doen, zoent hij mij. Ik voel hoe zijn tong over mijn lippen strijkt en gehoorzaam open ik mijn mond. Voor het eerst zoen ik met iemand. Hij zoent mij diep en innig en het gebonk in mijn hoofd wordt zwaarder en de tweestrijd erger en zodra we elkaar lostlaten val ik om in het water en verlies ik mijn bewustzijn.