¦20¦

Na een paar minuten kwamen Sam en Embry binnen lopen. Emily had thee gezet, maar alleen zij en ik lusten thee dus had ze voor de jongens cola in geschonken. Emily liep naar Embry toe en ze stelde zich voor. Embry – die nog steeds verward was – ging zitten. ‘Ik ben Mai.’ Stelde ik mezelf voor. Hij knikte naar me. ‘Embry.’ Mompelde hij. Zo te zijn had Sam hem al van alles verteld want hij vroeg niets. ‘Dat al die verhalen waar zijn, ik word gek.’ Zei hij zacht tegen zichzelf. Ik grinnikte. ‘Inderdaad, wie praat er ook tegen zichzelf.’ Grinnikte ik. Hij keek blozend naar beneden. Ik schudde lachend mijn hoofd en nam een slok thee. ‘Heb je niets te vragen?’ vroeg ik. ‘Hoelang je al wolf?’ vroeg hij. ‘Te lang.’ Zuchtte ik. Hij trok zijn wenkbrauwen op. ‘Acht jaar.’ ‘Wow..’ mompelde hij. ‘Zijn jullie allemaal ingeprent?’ vroeg hij. Dat had Sam hem dus ook al verteld. ‘Daar zie je het.’ Mompelde ik en ik wees naar Emily en Sam. ‘Ik met Kim.’ Zei Jared dromerig. Dat wist ik nog niet, ik dacht alleen Sam. Vragend keek ik naar Paul die zijn hoofd schudde. ‘En jij?’ vroeg Embry. Ik deed alsof ik niets hoorde en staarde naar mijn thee in mijn handen. ‘Mai?’ vroeg Embry. Ik haalde diep adem en keek op. ‘Hmm?’ ‘Ben jij al ingeprent?’ Ik keek rond en zag iedereen naar me kijken. Ik zuchtte en keek weer naar mijn thee. Het was dodelijk stil en ik voelde ze gewoon naar me staren. Ik nam een slok thee en stond op. ‘Nee, nee ik ben nog niet ingeprent.’ Zei ik en ik rende naar buiten.

~~{*}~~