W12

Het grootste deel van de week bracht Bloom door in het paleis, bij haar ouders, maar ze ging ook af en toe een wandelingetje maken door Domino. Wat een prachtig land, dacht ze, Flora zou zich hier heel goed voelen. De mensen waren ook allemaal zeer vriendelijk, maar het voelde vreemd dat iedereen haar kende, terwijl zij zelf bijna niemand kende.
“Majesteit, wat een eer u te mogen ontmoeten”, zei een meisje, terwijl ze een diepe buiging maakte, op een keer toen Bloom alleen rond het paleis wandelde. Waarschijnlijk was zei ets jonger dan Bloom zelf.
“Hallo, hoe heet jij?”, vroeg Bloom glimlachend.
“Mijn naam is Laetitia, uwe majesteit”, antwoordde het meisje.
“Dag Laetitia”, glimlachte Bloom vriendelijk.
“Euh, majesteit, excuseert u mij dat ik zo onbeleefd ben,” ging Laetitia verder, “maar mag ik iets vragen?”
“Natuurlijk.”
“Ik, ik heb net gehoord dat ik ook een fee ben, en ik moet binnenkort naar een speciale school voor feeën, maar ik ben eigenlijk een beetje bang.”
“Naar welke school ga je?”, vroeg Bloom nieuwsgierig.
“Ik ga naar Alfea, majesteit, in Magix.”
“Alfea is een zeer mooie school, Laetitia”, glimlachte Bloom. “Ik heb mij er altijd thuis gevoeld, en ik weet zeker dat dat voor jou ook het geval zal zijn.”
“Zijn ze daar streng?”
“Juffrouw Faragonda, de directrice, is heel vriendelijk”, zei Bloom. “Maar juffrouw Griselda is wel streng. De meeste leerkrachten zijn ook heel vriendelijk, en soms ook best grappig.”
“Maar ik heb gehoord dat er ook heksen zijn in Magix.”
“Inderdaad. In Magix zijn drie scholen. Eén voor feeën, één voor specialisten en één voor heksen. Maar de meeste heksen zijn niet slecht. Hoofd Griffin, het hoofd van Wolkentoren, de school voor heksen, is best aardig.”
“Oh, euh, oké, bedankt”, stamelde Laetitia.
“Geen dank”, glimlachte Bloom. Laetitia maakte een buiging en haastte zich weg. Bloom vervolgde haar weg.