18. Boxerbreakfast

Op zondagochtend werd ik alleen wakker. Taylor lag niet meer naast me. Ik was te moe om me gelijk af te vragen waar hij dan wel was, en stompelde mijn bed uit. Ik had een boxer van Taylor aan en een groot New York Bulldogs shirt aan. De stof was vaal zwart en het shirt zat heerlijk. Ik besloot eerst even koffie te drinken, voordat ik ging douchen.
In de woonkamer stond de tv aan, maar niemand zat te kijken. Ik hoorde de hysterische stem van de presentatrice van het kookkanaal. Jake stond met zijn rug naar me toe naar het broodrooster te staren in de keuken.
'Goeiemorgen', zei ik. Mijn stem was slaapschor.
'Goedemorgen. Hoe was je nacht met Tay?'
'Gezellig', lachte ik gedempt. Ik wist dat Jake ook met een meisje sliep. Ik kende haar niet, en zo te zien was ze al weer weg; Jake had maar vier broodjes in het rooster.
'Hoe was jou nacht met dat meisje?'
'Gezellig', lachte hij. Ik gilmlachte en strompelde naar de kast.
'Ho ho, wat gaan we doen?', vroeg hij. Ik keek hem niet begrijpend aan en zei uiteindelijk; 'Koffie zetten?'
'Niet dus'.
'Wat?'
'Ik maak vandaag het pyamaontbijt'.
'Het wat?'
'Pyamaontbijt', zei hij, alsof ik wist wat het betekende. Hij peilde even mijn blik en legde het toen uit;
'Zondagochtend is het pyamaontbijt. We maken om de beurt het ontbijt, en iedereen moet in zijn pyama komen. Je mag je niet omkleden. Dat is veel gezelliger dan allemaal helemaal in de make up', - hij gebaarde naar mij en naar de deur van James - 'te eten'.
'Oké. Leuk. Dus, ik hoef niks te doen?'
'Nee. Maar wil je het kookkanaal op laten staan? Ik probeer het op te nemen - ik ga vanavond koken'.
'Oh jee. Zal ik vast reserveren bij een restaurant?'
'Haha, erg grappig, wijsneus. Ga maar naar die tv kijken'.
Ik slofte weg en plofte neer op de bank. Ik hoorde geen douche.
'Waar is Taylor?'
'Die moest iets bespreken met Barry. Of zo. Niet dat ik weet wie dat is, maar -'
'Zijn agent. Oké.. weet je wanneer hij terug komt?'
'Vijf uur'.
''s Avonds?'
'Ja, ik denk het wel'.
'Oh. Oké'.
Ik hoorde een doffe knal en de broodjes waren omhoog geschoten. Jake legde ze zorgvuldig op het bord en keek naar de deur van James.
'Wil je even op die deur bonken?', vroeg hij me.
'Ja, als jij daar blij van word'.
Ik liep naar de witte deur toe en tikte erop met mijn nagels. Er kwam geen reactie.
'Bonken, zei ik', mompelde Jake, terwijl hij de verbrande tosti's probeerde te ontzwarten.
'Oké dan', zei ik, en ik sloeg op de deur met mijn vlakke hand.
'Jaja, ik kom al', riep James. Nog geen tel later verscheen zijn geoorbelde hoofd tussen de deur en de muur.
'Goedemorgen. Volgens mij gaan we eten', zei ik.
'Goedemorgen. Je ziet er goed uit', zei hij. Ik glimlachte en ging aan de keukentafel zitten. Hij was rond en best wel klein, maar groot genoeg voor vier mensen.
'Maar, als Taylor weg is, waarom dan die vier broodjes?'
'Eetlust', zei Jake terug, en hij wreef over zijn buik. Toen zette ik mijn tanden in iest wat een tosti moest voorstellen, maar vreselijk smaakte.
Ik durfde eigenlijk niets te zeggen, en James nam het van me over.
'Dit is niet erg goed gelukt, hè?'
'Houd je kop, James'.
'Ik doe het volgende week wel', stelde ik voor.
'Echt waar?'
'Ja, waarom niet?', glimlachte ik. Jake knikte instemmend en James maakte een goedkeurend gluidje, terwijl hij iets tussen zijn tanden probeerde te halen.
'Emma, volgende week moet Taylor weg. Wat ga jij dan doen?'
'Naar huis?', vroeg ik.
'Of je blijft hier', stelde Jake voor.
'Het zou kunnen. Maar dat moet ik wel met Taylor overleggen. Ik bedoel - het is niet mijn huis'.
'Maar je voelt je hier wel thuis', zei James.
Ik knikte. Ik bedacht me hoe ik twee maanden zonder Taylor moest. Zouden de gevoelens voor elkaar dan afsterven? Ik wilde er niet aan denken - mijn leven had juist een leuke wending genomen.