O33

Susan Ann Brooks

Als Sirius weer naar me toe komt lopen, loop ik snel een paar treden naar boven. Hij grijnst weer en maakt aanstalten om achter me aan te lopen.
‘Nee, wacht niet doen!’ Roep ik nog.
Maar het is al te laat, Sirius staat op de tweede tree als de trap verandert in een glijbaan en we allebei onderaan de trap belanden.
‘Hoe kom ik nou naar boven?’ Jammer ik.
‘Niet.’ Sirius grijnst. ‘Maar dat is niet erg, want wij waren toch nog niet uitgepraat.’
‘Wel.’
‘Niet.’
‘Wel.’
‘Niet.’
‘WEL!’
‘Helemaal niet.’ Hij kijkt me lachend aan als ik geïrriteerd opsta.
‘Wel.’ Mompel ik dan.
‘Sue, geeft het nou maar toe. Je wilt wel met me naar het bal.’ Zegt hij terwijl hij opstaat en brengt dan zijn hand naar mijn gezicht, die ik meteen wegsla.
‘Nee, Sirius, ik wil niet met je naar het bal-’
‘Haha, keihard!’
Verbaasd kijk ik naar James, die met zijn schouder tegen de muur leunt en iets aan het eten is.
‘Weet je? Jullie zijn echt schattig als jullie ruziën.’ Zegt hij, en neemt weer een hap van zijn voedsel.
‘Wat is dat?’ Vraag ik, doelend op hetgeen dat hij aan het eten is.
‘Broodje.’
‘Wat heb je er in vredesnaam opgedaan?’
‘Broccoli met curry.’
‘Gatverdamme… Dat is toch niet lekker? Wie doet er nou broccoli op zijn brood?’
Hij haalt even zijn schouders op en neemt dan nog een hapje.
‘Is dat mijn mantel?’ Hij komt naar ons toelopen en pakt de mantel van Sirius af. ‘Ik was bijna betrapt toen ik mijn broodje ging halen.’
‘Je wordt te dik, dus ik dacht ik help je met afvallen.’
Sirius richt zich op James en ik maak van de gelegenheid gebruik om snel de trap, die gelukkig weer normaal is, op te rennen.
‘Kijk nou wat je hebt gedaan. Je hebt haar weggejaagd.’ Sirius geeft James een klap tegen zijn schouder.
James kijkt naar zijn buik. ‘Ik ben niet dik.’