Twelve

# Jess

’Ik ben maar eens door’ zeg ik als ik een bekende stem hoor op de trap. Snel loop ik naar de voordeur en ik laat Kevin en Naomi verbaasd achter.

# Joe

Ik hoor de voordeur dichtslaan, ’wie was hier?’ vraag ik.
’Jess’ antwoordt Kevin.
’Wat?’ roep ik. Ik loop naar de voordeur, trek hem open en ren naar buiten, ik speur de straat af en zie nog net een meisje de hoek om lopen. Snel ren ik haar achterna, ’Jess!!’ roep ik. ’Jeeees!!’ ik draai haar om en het meisje kijkt me verschrikt aan. ’Sorry’ mompel ik als ik zie dat het Jess niet is, teleurgesteld draai ik mij om. Ik heb echt het gevoel dat Jess me ontloopt, maar waarom?

-de volgende dag op school-

Jess zet haar fiets in het fietsenrek en loopt naar binnen, ik fiets snel door en prop mijn fiets naast de hare, ’Jess?!’ roep ik nog, maar weer is ze weg. ALWEER!! Wat heb ik toch verkeerd gedaan.

# Joe

Ik laat me met mijn rug tegen de muur vallen, ben ik kinderachtig, omdat ik Joe ontwijk?
’Hangt er vanaf hoe je het bekijkt?’ zegt Samantha. Ik kijk haar vragend aan, ’ik ken je nu wel lang genoeg om te weten wat je denkt hoor’ zegt ze lachend. ’Kom je?’ vraagt ze dan en ik loop haar achterna naar de eetzaal. Als ik Joe zie met Rachel wil ik me meteen omdraaien.
’Jess!!’ roept Joe voor de zoveelste keer. Ik plak een neplach op mijn gezicht en draai me met tegenzin om.
’HI’ zeg ik.
’HI’ antwoordt Joe blij. Tot mijn verbazing begroet Rachel me ook, misschien moet ik er maar gewoon over geraken. Joe is samen met Rachel en daar kan ik toch niets aan doen, ik bedoel ik wil toch nog altijd vrienden met hem zijn.
Onder het eten, praten Joe en ik gewoon als vroeger, net alsof er niets gebeurd is.
Wel heb ik de indruk dat Rachel me telkens vies bekijkt, maar als ik dan naar haar kijk, lacht ze vriendelijk. Het zal wel aan mij liggen zeker? Joe heeft een lieve vriendin gevonden, ik moet blij voor hem zijn, niet jaloers.

De bel gaat, ik sta op van tafel en neem mijn dienblad vast, dan loop ik met Samantha naar de uitgang, Naomi komt ons achterna gelopen. ’Ik kom even bij jullie lopen’ zegt ze. Na een tijdje vraagt ze terloops, dus je kent Kevin?’
Ik kijk haar onderzoekend aan, ’ja’ zeg ik.
’Aha’ zegt ze en laat duidelijk blijken dat ze meer wil weten.
’Sam? Denk jij wat ik denk?’ vraag ik grijnzend.
’Uhu’ antwoordt ze en ze grijnst ook.
’Kevin and Naomi sitting in a tree, K-I-S-S-I-N-G!!’ zingen we vrolijk huppelend door de gangen.
'Shhht' zegt Naomie.
'Eh eh' zeg ik hoofdschuddend. 'Het is te leuk'
'Je en het rijmt' zegt Samantha blij.