Chapter O16

GRACE SANDRELLI

‘Sorry, als ik had geweten dat ze dat ging doen..’ Zei Niall voorzichtig.
Ik haalde mijn schouders lichtjes op en keek naar hem. De helft van zijn gezicht werd bedekt door een zilverkleurig masker. Zijn blauwe ogen waren wel nog zichtbaar. Ik moest toegeven dat ik zijn ogen echt altijd al geweldig heb gevonden.
‘Geeft niets.’ Mompelde ik met een kleine glimlach.
Ik was er zeker van dat hij goed had kunnen horen wat ik zei want het deed zijn ogen oplichten. Ik prutste een beetje ongemakkelijk met het stof van mijn jurk omdat ik echt geen idee had wat ik tegen hem moest zeggen. Normaal gezien hadden we altijd wel iets tegen elkaar te vertellen, maar deze keer was het anders. Een zenuwachtig gevoel had zich meester gemaakt over mijn lichaam. En dat leek Niall ook opgemerkt te hebben. Hij nam voorzichtig mijn hand vast en keek me aan.
‘Laten we dit dan maar even doen om hen tevreden te stellen.’ Hij knikte richting Louis en Tineke.
Oké, ergens had hij inderdaad gelijk, maar ik kon moeilijk geloven dat hij dit met tegenzin zou gaan doen. En om eerlijk te zijn had ik er ook niets op tegen.
Hij nam mijn zwijgen blijkbaar aan als een positief antwoord en trok me mee richting de dansvloer. Inmiddels waren ze een rustig liedje gaan spelen, hoe toepasselijk ook. Het leek gewoon of dit alles zo geregeld was. Niall plaatste zijn handen zorgvuldig op mijn onderrug, en na een kleine aarzeling sloeg ik mijn armen dan ook maar losjes om zijn nek heen. Langzaam bewogen we mee op de muziek die de ruimte vulde. Het was raar om dit met hem te doen.

Tijdens de dans hadden we de hele tijd in elkaars ogen zitten kijken. Het was voor ons beide haast onmogelijk geweest om weg te kijken van de andere. Uiteindelijk zag ik dat zijn gezicht steeds dichter en dichter naar dat van mijn toekwam, ik wist direct wat hij van plan was. Ik bleef nog steeds braafjes naar hem kijken en liet hem langzaam dichterbij komen. Net toen hij op het punt stond om met zijn lippen die van mij aan te raken liet ik hem los en zette enkele stappen achteruit. Ik kon dit echt veel interessanter maken, weet je..
De verwarde uitdrukking op zijn gezicht zag er echt heel erg grappig uit, maar toch probeerde ik mijn lach in te houden. Het enige wat ik hem wou geven was een ondeugende glimlach die zich op mijn lippen had gevormd. Die had hij natuurlijk niet zien aankomen. Ik draaide me om en begon me een weg te banen door de mensenmassa die er was. Nee, het was niet zielig om hem daar zo achter te laten, ik wist gewoon dat hij achter me aan zou gaan komen. Anders was ik nooit daar weggegaan.
Ik bleef doorlopen totdat ik uiteindelijk bij een rustiger deel van de grote ruimte uitkwam, het was meer de rand zeg maar. Ik bleef staan en keek een keer goed rond, hij was echt nergens te bekennen. Althans, zo leek het dan toch, ik wist dat hij hier ergens moest zijn. Twee armen werden langs achteren om mijn middel heen geslagen. Ik schrok best wel door zijn plotselinge verschijning en slaakte een klein kreetje. Niall lachte zachtjes.
‘Scared?’ Zijn warme adem gleed langs mijn wang.
Ik schudde mijn hoofd resoluut. ‘Try me.’

Hij draaide me om zodat ik nu met mijn gezicht naar hem toe stond. Om te voorkomen dat ik er weer vandoor zou gaan, duwde hij me voorzichtig achteruit zodat ik met mijn rug tegen de koele muur kwam te staan. Zijn vingers gleden langs mijn achterhoofd en trokken het lint los dat mijn masker op zijn plaats hield. Hij verwijderde het langzaam en liet het toen op de grond vallen. Hetzelfde deed hij met zijn eigen masker waardoor nu zijn hele gezicht zichtbaar werd.
Hij legde zijn handen op mijn heupen en bracht zijn hoofd, voor de tweede keer deze avond, dichter naar dat van mij toe. Deze keer was ik helemaal niet van plan om weg te lopen. Het enige wat ik nu wou was Niall. De laatste millimeters afstand tussen onze lippen verdwenen.

Zijn zachte lippen raakten eindelijk die van mij aan om een liefdevolle kus te starten.