Chapter O15

GRACE SANDRELLI

Ik was net in een gesprek met April verzeild toen ik vanuit mijn ooghoeken een jongen zag binnenkomen die me wel heel erg bekend voorkwam. Was dat nu echt Louis? Ik wist helemaal niet dat hij hier was, Niall had er helemaal niets over gelost tijdens de gesprekken die we hadden gehad. Normaal gezien zou hij het altijd wel vertellen wanneer er één van de jongens naar Ierland kwam. Ook herkende ik het meisje dat naast hem liep, ik had haar al enkele keren ontmoet. Het moest Tineke wel zijn, of Louis moest ondertussen alweer van vriendin gewisseld hebben, wat ik sterk betwijfelde natuurlijk. Ik besloot om straks wel even naar hen toe te gaan omdat ze al naar iemand toeliepen.
Niet veel later voelde in iemand op mijn schouder tikken en draaide ik me om. Het was in eerste instantie echt niet gemakkelijk om erachter te komen wie de persoon nu eigenlijk was. Uiteindelijk begon het meisje gewoon tegen me te praten, misschien kon ik het op die manier wel uitvissen.
‘Grace?’ Vroeg ze nog een beetje twijfelend.
Kennelijk was zij er ook niet helemaal zeker van of ze de juiste persoon voor zich had. Ik knikte ter bevestiging.
‘Ja?’ Ik keek haar aan. ‘Oh wacht ben jij Tineke niet?’
Ze knikte en stootte een zacht lachje uit toen ik haar ook herkende. Ik grijnsde ook lichtjes en veegde ondertussen een verdwaalde pluk haar uit mijn gezicht. Dat zou deze avond nog vaak gaan gebeuren. Een opgelucht zucht ontsnapte uit haar mond.
‘Ik was al bang dat ik hier heel die ruimte moest gaan afzoeken naar jou.’ Zei ze lachend.
Ik keek even kort rond en kwam tot de conclusie dat er inderdaad een hele boel mensen aanwezig waren. Ze had zeker en vast geluk gehad om direct de juiste persoon aan te spreken. Maar nu wist ik eigenlijk nog steeds niet waarom ze me was komen zoeken..
‘Goed, kom je misschien even mee naar de bar, daar is het een stuk rustiger?’ Stelde ze voor.
Ik haalde mijn schouders op en knikte toen.
‘Mij best.’ Antwoordde ik simpel.
Ik vertelde April vlug waar ik heen ging en liep toen achter Tineke aan naar de bar toe. Dat was trouwens nog niet zo gemakkelijk aangezien er echt overal mensen stonden die de doorgang zowat blokkeerden. Ik moest dan ook vast en zeker wel enkele mensen zachte geduwd hebben, ookal was dat helemaal niet mijn bedoeling.

‘Wacht hier maar even.’ Zei Tineke plots toen we bijna bij de bar waren.
Ik keek haar vreemd aan, maar knikte toen toch. Braafjes bleef ik staan waar ik gestopt was met lopen en keek haar nieuwsgierig na. Wat was ze in godsnaam van plan? Mijn nieuwsgierigheid werd echt met de seconde groter en groter in de tijd dat ze weg was. Het duurde enkele minuten voordat ik haar eindelijk weer terug in mijn richting zag lopen, maar dit keer had ze iemand meegenomen. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en bekeek de jongen een keer goed. Gosh, die blonde haren kende ik maar al te goed.
‘Wat ben je nu in godsnaam van plan?’ Hoorde ik hem vragen terwijl Tineke hem meesleurde aan zijn arm.
Toen ze dicht genoeg waren duwde ze Niall zachtjes in mijn richting en grijnsde toen. Tuurlijk, ik snapte al wat haar hele bedoeling was. Ergens had ik het ook wel kunnen verwachten.
‘Ik dacht dat jullie wel wouden dansen.’ Haar grijns verraadde al meer dan genoeg.
Na die woorden draaide ze zich om en liep weer weg, waarschijnlijk ging ze weer terug naar Louis. Nu stond ik hier dus mooi, samen met Niall.

Thank you very much.