45th.

Hailey Kush.

Voorzichtig word ik wakker, met een koude natte plak tegen mijn hoofd aan. Mijn hand til ik er naartoe, en voel er aan. Een washand. Langzaam open ik mijn ogen, en kijk zoekend om me heen. Als Aïsha voor me tevoorschijn komt, glimlach ik zwak. Tot mijn gedachten weer terug gaan naar wat er gebeurde voordat ik neerviel. Meteen voel ik de woede weer opborrelen, maar ben te zwak om mijn lichaam in actie te zetten. ‘Hails, ben je er weer?’, hoor ik een andere stem naast me. Voorzichtig draai ik mijn hoofd, en kijk naar het grijnzende gezicht van Chaz. ‘Hee’, mompel ik zacht en kijk de kamer rond. ‘Hoelang heb ik hier gelegen?’, mompel ik schor. ‘Een uurtje ongeveer, we hebben de dokter gebeld, maar die moest medicijnen halen ergens vandaan, dus die kan elk moment komen’, glimlacht Aïsha. Ook al haat ik haar voor het feit dat ze heeft gezwegen over wat er met mij aan de hand is, ze is wel mijn beste vriendin, en erg zorgzaam over me. ‘Dankje’, zeg ik zacht en sluit mijn ogen weer, aangezien een ongelofelijke hoofdpijn in mijn zich toeneemt. Mijn hart lijkt sneller te kloppen als normaal. ‘Daar zal je de dokter hebben’, glimlacht Aïsha als er voor bij de poort een grote zilveren auto stopt. Gauw staat ze op, en loopt naar de deur toe, terwijl de jongens bij mij blijven zitten. ‘Justin’, mompel ik zacht en kijkt beide jongens aan. ‘Hoe is het met Justin?’, vraag ik zacht. ‘Weten we niet’, zeggen ze nadat ze elkaar twijfelend hebben aangekeken. ‘Wat zei hij, toen hij het hoorde, over mij?’, vraag ik en wrijf pijnlijk over mijn hoofd heen. ‘Hij schrok’, zegt Ryan en haalt zijn schouders op. ‘Wat zei hij over mij?’, vraag ik door met mijn ogen half dichtgeknepen. ‘We hebben hem niet gesproken Hails. Jij viel weg, we moeste je helpen’, valt Chaz hem bij en kijken me beiden bezorgd aan. ‘Kunnen jullie straks Justin voor me bellen, en zeggen dat ik hem lief vind?’, vraag ik zacht en slik een brok in mijn keel weg. Meteen knikken ze, en kijken op terwijl de dokter binnen komt lopen. ‘Goedemiddag heren, dame’, glimlacht de dokter en geeft de jongens een hand waarna hij zich tot mij wend. ‘Dus dit is de patiënt?’, vraagt hij met een kleine glimlach en gaat op de tafel zitten naast de bank waarop ik lig. ‘Ik heb gehoord over je situatie van je vriendin, en heb wat rondgezocht in mijn documenten’. Ik knik en maak een gebaar dat hij verder moet praten. ‘Dus ik wil wat testen afnemen met je, voor ik beslis wat we gaan doen’. Ik knik als teken dat ik het goed keur, en ga recht zitten. ‘Wat moet ik doen?’, kreun ik als mijn hoofdpijn weer opspeelt. ‘Hier, rustig ademhalen’, glimlacht hij en plaatst een koude metalen ding tegen mijn borstkas aan. Net een doktersbezoek.