027

Iemand tikte op mijn linkerschouder. “Waar was je heen?” Ik draaide me om en zag met de fronsende Justin staan. “Een luchtje scheppen.” Loog ik. Hij knikte. “Ik had je gemist.” Fluisterde hij. Ik stond aan de grond genageld. “H-hoe b-bedoel je. J-je hebt me g-gemist?” stotterde ik onduidelijk. Hij grinnikte om mijn gedrag. “Omdat ik je niet meer zag staan, en ik wachtte tot dat je terug kwam. Toen je terugkwam was er opluchting.” Waarom had hij mij gemist? Waarom was hij opgelucht toen ik terugkwam? Wist hij het dan? Nee, natuurlijk wist hij niets van David die geld wilde van hem.

“Kenny, kunnen we gaan?” vroeg Justin aan zijn bodyguard. Hij knikte. “Kom.” Justin pakte mijn hand vast en trok me naar de achterdeur, dit was een andere deur. Achter ons hoorde ik voetstappen dichterbij komen. Toen ik omkeek zag ik dat het vele mensen waren van zijn crew. Ook was Selena erbij. Justin liet mijn hand los en liep op Selena af. Hij sloeg zijn armen om haar heen en tilde haar op. “Justin, stop!” gilde ze waardoor Justin hard moest grinniken. Hij zette haar op de grond neer en drukte een kusje op haar mond. Een steek in mijn hart. But why?

Let niet op de gillende meiden. “Ik heb die allang gehoord bij je concert, Justin.” Grinnikte ik. De man maakte de deur open en met een groep liepen we naar buiten toe. Het gegil drong mijn oren door. Er stonden allemaal grote hekken, waar je niet doorheen kon kijken omdat er doek aangebonden waren. Toch zag je een aantal meisjes die naar boven waren geklommen en met hun hoofd boven het hek uitstaken om alleen Justin te zien. “Oh my gosh. Het is Justin Bieber!” gilde een meisje net iets harder als de rest. Ondertussen klommen er meer meisjes omhoog. Sommige duwden elkaar aan de kant omdat ze hem goed wilde zien. Hij die naast me stond. Maar hij negeerde alles. Hij liep zonder zijn fans een blik waardig te geven naar een van de grote bussen toe die er stonden. Ik liep zoals de rest achter hem aan.

We stapte de bussen in. “Wow.” Mompelde ik verontwaard. Justin grinnikte zachtjes. “Weet je wat dit is?” “Een bus?” Hij lachte. “Een tourbus om precies te zijn.” Ik glimlachte. “Kom, ik laat je wel even zien.” Hij melde de rest dat hij mij even rondleiden. Hij liet me de kamers zien met de bedden. Hij liet me de wc zien die volgens hem heel interessant was. En toen kwamen we weer bij het punt uit waar de rest was. Hij drukte op een paar knopjes en een groot beeldscherm kwam er voor de dag. Ik lachtte.

Wie van julie heeft er op 27 Maart 2011 ook geprobeerd om na het concert de tourbussen te zien?