90°

Na het jagen keek Santiago nog steeds een beetje verbaasd. Ik drukte lichtjes mijn lippen op de zijne. ‘Waarom ben je zo verbaasd?’ vroeg ik. ‘Je bent zo rustig, je wou dit niet, je vraagt niet meteen naar Tagas, en je vraagt sowieso niets’ zei hij. Ik haalde mijn schouders op. ‘Het maakt niet uit, ik heb geen vragen omdat ik al de helft van dit leven geleefd heb en ik weet dat Tagas bloed heeft dus is het waarschijnlijk gevaarlijk om met dorst bij hem te komen’ antwoorde ik zijn vragen. Hij knikte. ‘Hopelijk snapt hij dat hij niet meer mag bijten?’ vroeg ik. Hij knikte. ‘Hij begrijpt alles’ zei hij. Ik knikte. ‘Dan wil ik hem nu graag zien’ zei ik met een glimlach en begon te rennen. Santiago volgde me. ‘Weet je het zeker?’ vroeg hij. Ik knikte en rende naar het huis. Voor de achterdeur stopte ik en haalde diep adem. Ik rook Jacob, die stonk, Renesmee en Tagas, maar hun bloedgeur deed me niets. Nou, niets. Het rook wel lekker, maar door de vampieren geur en wolvengeur rook het anders. Ik opende de deur en liep naar binnen. Tagas lag in de armen van Esmé. Ik glimlachte en liep op haar af. Het was een wonder dat niemand mij tegen hield. Esmé keek op en glimlachte terug. Ze stond op en gaf me Tagas, ik zag in haar ogen dat ze wist dat ik het aankon. Hij is driekwart vampier dus heeft hij sowieso minder bloed dan dat ik had. Hij keek me met heldere groene oogjes aan. Het verbaasde me hoe groot hij al was. Het was geen baby van anderhalve dag oud, meer een baby van minstens anderhalve maand.