87°

Zenuwachtig keek ik naar Santiago die me naar boven droeg. Hij legde me op de operatietafel, of tenminste zo zag het eruit, in Carlisle werkkamer. Ik wist dat Carlisle het ging proberen op de manier in het ziekenhuis met keizersneden, maar hij wist niet hoe het zal gaan. Carlisle keek me vriendelijk aan. ‘Klaar?’ vroeg hij. Ik knikte. Hij verdoofde het gedeelde waar hij ging snijden. Ik keek Santiago aan. Zijn ogen waren rood oranje kleurig, ik wist niet of hij het bloed aankon. Hij knikte naar me en ik zag zijn schouders minder bewegen, hij ademde minder. Aan Carlisle bewegingen te zien begon hij te snijden. Meteen werden Santiago’s ogen donker. Ik slikte, zolang er maar niets gebeurde. Edward stond naast Carlisle om hem te helpen als het moest. Ik weet eigenlijk niet wat er allemaal gebeurde, ik voelde niets, maar als het kind er was hoorde ik het waarschijnlijk wel huilen. Edward schudde zijn hoofd. ‘Waarschijnlijk niet’ zei hij. Ik knikte. Na nog geen paar minuten later zag ik iets bebloeds in Carlisle handen, hij gaf het aan Edward. Santiago keek hem met grote ogen aan. ‘Een jongen’ zei Edward. Ik glimlachte. Tagas. Ik voelde iets over mijn buik vegen en Carlisle weglopen met bebloede spullen. Edward gaf Tagas aan mij. Hij keek me met groene oogjes aan. Mijn kleur. Hij had zwart haar. Hij nestelde zich tegen mijn borst aan. In een reflex stond Edward weer naast me. Ik voelde een stekende pijn boven mijn borst. Edward pakte Tagas van me af en riep Carlisle. Pijn nam toe en ik begon te gillen. Wat was er gebeurd?!