~092~

Mary Brooks

Na even op de benedenverdieping rondgekeken te hebben, besluiten we dat hij daar niet is. Dus loop ik voorzichtig, met mijn toverstok in mijn hand geklemd, achter Lupos aan de trap op.
‘We zijn hier!’ Hoor ik ineens iemand gillen, Hermelien. ‘Boven, met Sirius Zwarts, snel!’
Snel rennen we de trap op en rennen meteen door de deur, die Lupos met een spreuk had laten openzwaaien. Met mijn toverstok in de aanslag kijk ik de kamer rond, Ron ligt op het bed en ziet er niet zo goed uit, Hermelien zit ineengedoken op de grond en Harry houdt zijn toverstok op iemand gericht, die op de grond ligt. Zwarts, Sirius Zwarts, mijn vader. Ik heb hem gevonden en Harry ziet eruit alsof hij hem wil vermoorden. Geschrokken kijk ik hem aan en dan richt ik mijn toverstok in zijn richting. Maar voordat ik hem kan ontwapenen, hoor ik Hermelien achter me iets schreeuwen en voel ik een klap in mijn rug, waardoor ik hard tegen de muur knal en dan wordt alles zwart.

Als ik wakker word, voel ik een knallende pijn in mijn hoofd en het duurt even voordat ik helder zie. Ik zie Harry, Hermelien, Ron die op het bed zit, Lupos in touwen gewikkelt op de grond ligt, Sneep die zijn toverstok op… mijn vader richt. Sneep staat met zijn rug naar me toe en ik pak mijn toverstok en richt hem op Sneep.
‘Laat zakken.’ Sis ik naar hem.
Hij draait verbaasd zijn hoofd in mijn richting. ‘Ah, Brooks. Natuurlijk heb jij er ook iets mee te maken. BLIJF STAAN ZWARTS!’ Schreeuwt hij, als Sirius zich beweegt en kijkt Sirius weer dreigend aan.

Nog maar acht hoofdstukken:(, maar ik sta al de hele dag in de top-stories, dus nog een hoofdstukje voor jullie(flower)