84°

Ik was nog wakker toen ik de deur open hoorde gaan. Mijn ogen waren dicht en mijn gedachten waren gefocust op slapen, maar dat lukte niet. Ik wist dat Edward nog steeds naar mijn gedachten luisterde en dat idee maakte me gek, je kon niets verstoppen voor hem. Hij grinnikte. Boos opende ik mijn ogen en draaide mijn hoofd richting hem. Als blikken konden doden, ‘Dan was ik nu al dood geweest’ maakte Edward mijn zin af. ‘Inderdaad’ mompelde ik. Santiago keek ons verbaasd aan. ‘Ga je Edward vermoorden?’ vroeg hij, hij snapte het duidelijk niet. Ik grinnikte zacht. ‘Alsof mij dat gaat lukken’ grinnikte ik. Hij lachte en kwam naast me zitten. Meteen ging ik tegen hem aan liggen. ‘Nu mag Edward eindelijk weg’ zei ik opgelucht. Santiago lachte weer. ‘Ik vind jou ook heel aardig hoor Hael’ zei Edward en hij liep de kamer uit. Ik grinnikte. ‘Hoe gaat het met je?’ vroeg Santiago. Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik ben moe en ook wel misselijk’ antwoorde ik. Hij knikte en trok me dichter tegen hem aan. ‘Edward kan zijn gedachten al horen’ zei ik blij. Hij keek me ongelovig aan. ‘Echt?’ vroeg hij. Ik knikte. Misschien duurt alles daardoor juist korter, Edward had verteld dat Renesmee al volgroeid was toen hij haar kon horen. Nog paar uur later brak de placenta en kwam Renesmee uiteindelijk. Alleen werd Bella een vampier, zelf vond ze het niet erg, maar Edward had haar liever als mens gehouden. Ik wou geen hele vampier worden, ik was nog blij dat ik kon slapen en eten, maar als er geen andere optie is zal het wel moeten, alles om te blijven leven.