82°

‘Laat horen’ zei Santiago met een glimlach. ‘Ik wou wel een bijzondere naam, omdat het kindje ook bijzonder word’ zei ik en ik legde mijn hand op mijn buik. Hij knikte. ‘Ik dacht voor een meisje Sofiel en voor een jongen Tagas’ vertelde ik. Hij glimlachte. ‘Mooi, betekenen ze ook wat?’ vroeg hij. Ik knikte. ‘Aangezien ik naar een engel ben vernoemd leek het me leuk om ons kind ook naar een te vernoemen’ glimlachte ik. ‘Stom?’ vroeg ik. Hij schudde zijn hoofd. ‘Leuk’ zei hij. ‘Sofiel betekend engel van de natuur en Tagas betekend engel van de muziek, twee dingen die ik leuk vind’ zei ik. Hij glimlachte weer naar me. Ik drukte een kus op zijn mond. ‘Wil je wat bloed voor me halen?’ vroeg ik. Hij knikte en liep naar de keuken. Het klinkt zo raar om te vragen, weer zo filmachtig. Ik grinnikte bij de gedachte. Santiago kwam teruglopen met een glas en ik dronk het snel op. ‘Wat was er zo grappig?’ vroeg hij. ‘Niets’ grinnikte ik. Hij haalde zijn schouders op en drukte een kus op mijn haar. Plotseling stond hij op. ‘Wat ga je doen?’ vroeg ik. Hij glimlachte. Hij rende naar buiten verbaasd keek ik hem na. Wat is hij nou weer aan het doen? Na een paar minuten kwam hij terug met een bos rode rozen. Ik glimlachte naar hem. Hij gaf ze aan mij. ‘Waarom?’ vroeg ik. Hij haalde zijn schouders op. ‘Omdat ik nu weet dat jij van rozen houd, en ik hou van jou’