O3O

Sirius Black

Wat is het toch fijn, om onzichtbaar te zijn.
Een beetje verveeld loop ik rond in het kasteel, maar ik moest echt even weg. Anders zou ik waarschijnlijk Remus een klap verkopen. En James trouwens ook. Ik grijns even bij de gedachte dat hij straks zal zien dat zijn mantel weg is. Ik haal onze Sluipwegwijzer uit mijn zak en tik er even op.
‘Ik zweer plechtig dat ik snode plannen heb.’
Ik glimlach als de lijntjes tevoorschijn komen en bestudeer de bewegende puntjes. Als mijn ogen langs de leerlingenkamer van Griffoendor komen, zie ik dat Susan daar net uitkomt. Wat doet zij zo laat nog op de gang? Ik blijf het puntje op de kaart volgen en zie dat ze naar de Uilenvleugel loopt. Op naar de Uilenvleugel dus. Als ik daar aankom, zie ik dat ze buiten staat, ze leunt tegen de muur en kijkt naar boven. Ik volg haar blik en zie de heldere sterren die boven het kasteel hangen. Door de wind wappert haar haar een beetje rond haar gezicht. Ze heeft het blijkbaar koud, want ze wrijft met haar handen even over haar blote armen, maar toch blijft ze staan. Als ik merk dat ik al een tijdje naar haar sta te staren, besluit ik toch maar dat ik moet laten weten dat ik er ben. Ik ga wat dichter bij haar staan.
‘Boe!’
Ze slaakt een klein gilletje en slaat haar hand voor haar mond voordat ze verschrikt in mijn richting kijkt. Ze weet het niet, maar ze kijkt me recht aan. Ik sla de mantel een stukje af waardoor mijn hoofd ineens zichtbaar wordt. Ze schrikt weer, maar weet, mede door de hand voor haar mond, een gil te onderdrukken. Ik grijns en doe de mantel helemaal af.
‘Schrok je?’
‘Ja, ik schrok me dood, klootzak.’ Zegt ze boos en geeft een klap tegen mijn arm. ‘Wat doe je hier?’
‘Wat doe jij hier?’
‘Ik vroeg het eerst.’
‘Ik vroeg het als tweede.’
‘Dat slaat nergens op.’
‘Jawel. Het is gewoon de waarheid.´
Ze zucht. ´Ik moest gewoon even weg van Lily, voordat ik ging slaan.’
‘En dan ga je alsnog mij slaan.’
‘En jij?’
Ik zucht. ‘Ik moest even weg, voordat ik Remus en James ging slaan.’
Ze glimlacht even en leunt weer tegen de muur.
‘Waarom ga je met Remus naar het bal?’
‘Zodat ik een reden heb om niet met jou te gaan.’
‘Waarom wil je niet met mij?’
‘Omdat ik je niet mag.’
‘Waarom zoende je me dan?’
‘Ik heb je niet gezoend. Jij zoende mij!’ Geïrriteerd kijkt ze de andere kant op.
‘Jij zoende terug.’
Ze zwijgt.
‘Waarom?’ Nieuwgierig kijk ik haar aan.


En nu is het tijd voor heel veel lange reacties om mij blij te maken, want dat ben ik niet want ik heb het ontzettend druk met school, dus ik schrijf de komende tijd misschien wat minder...