53.

Roselyn Valentina Patterson

Het was maandag dus dat betekende dat ik weer naar school moest. Toen ik het schoolplein opkwam zag ik Lauren al staan. Alleen er was een probleempje, ze stond bij Jus en Tin. Waarom stonden ze in godsnaam bij haar? Zij zaten toch op een heel andere school? Langzaam slofte ik op ze af. 'Hey.' zei ik wat ongemakkelijk en ik glimlachte even. 'Hey,' groette Lauren vrolijk terug. Tin mompelde ook zacht wat terug, alleen Jus zei niks. Hij keek best wel somber en ontweek mijn ogen. Ik zuchtte. 'Wist je het al, Rose? Jus en Tin komen ook hier op school! Ze zijn verhuist.' Lauren keek me helemaal vrolijk aan en even dacht ik dat ze een rondje wilde rennen, zo blij leek ze te zijn. 'Euh, oke. Leuk zeg.' Het kwam er sarcastischer uit dan ik eigenlijk bedoelde. En om eerlijk te zijn. Ik vond het eigenlijk helemaal niet leuk dat ze bij mij op school kwamen. Kon ik elke keer Jus weer tegenkomen en daar had ik nou niet echt bepaald behoefte aan. Net op het moment dat Jus wat wilde gaan zeggen ging de bel. 'Oh, we moeten gaan. Of niet Tin.' Jus pakte zijn tas al op van de tegels en wilde weglopen. 'Wat wilde je nou zeggen, Jus?' Vroeg Lauren. Jus schudde zijn hoofd. 'Nee, laat maar.' mompelde hij weer en daarna vertrok hij met Tin de school in. Lauren schudde ook haar hoofd en keerde zich toen naar mij. 'Je bent wel lekker bezig he.' Zei ze toen terwijl ze me doordringend aankeek. 'Hoe bedoel je?' Vroeg ik. 'Nou, eerst doen alsof het allemaal de schuld is van die Bieber maar daarna toch wat met hem nemen. En dat noem jij dan niet vreemdgaan?' God, Jus had ook alles aan Lauren vertelt. 'Ja, maar het was eigenlijk ook Justin's schuld. Als hij mij niet gezoend had, was dit allemaal misschien wel nieteens gebeurd.' Lauren lachte hard. 'Ja vast. Dus jij beweert dat als Justin je niet gezoend had, je geen gevoelens voor hem zou krijgen? Kom op zeg Rose. Dat slaat echt helemaal nergens op.' Ik keek Lauren verbaasd aan. 'Aan welke kant sta jij eigenlijk?' vroeg ik verontwaardigd. Lauren haalde haar schouders op. 'Zie je niet hoe verdrietig Jus is? Hij is echt bijna depressief. En dat komt allemaal door jou he. Begrijp je dat wel. Dringt dat wel door daar.' zei ze terwijl ze tegen haar voorhoofd aantikte. Oke, nu maakte ze me echt boos. 'Lauren, luister. Je weet toch dat ik een weddenschap met Justin had. Het was of het uitmaken met Jus of met Justin zoenen. Ik wilde Jus niet kwetsen, Lauren. Daarom zoende ik Justin. Maar uiteindelijk had ik toch perongeluk een sms'je naar Jus verstuurd wat ik eigenlijk naar Justin wilde verzenden. Maar inderdaad, ik ben nu verliefd op Justin. Daar kan ik toch ook niets aan doen?' 'Tuurlijk kun je daar wat aan doen. Niet meer met Justin omgaan. Dan gaat die verliefdheid vast ook wel over.' zei ze terwijl ze verliefdheid sarcastisch uitsprak. 'Je weet zelf ook wel dat dat niet kan Lauren. Wat heb jij toch opeens?' 'Wat ik heb? Kijk eens naar jezelf zou ik zeggen.' 'Nou, volgens mij heb ik echt niks verkeerd gedaan hoor.' 'Wel je bent vreemd gegaan Rose. keihard vreemdgegaan. Dat had ik echt niet van je verwacht.' Ze keek me fronsend aan en pakte toen ook haar tas op. 'Het had zo mooi kunnen zijn Rose.' 'Hoe bedoel je?' vroeg ik. 'Nou, jij met Jus en ik met Tin. Dat had me echt zo leuk geleken. Maar je veranderd waarschijnlijk toch niet van gedachten.' 'Omg, Lauren. Gaat het je alleen maar daar om? Dat wij alletwee met elkaars vrienden hebben.' 'Nee, het gaat mij er gewoon om dat me dat leuk leek. Maarja, helaas. Jij moet het weer verpesten. Dus nu zal ik iemand anders moeten vinden.' Ze haalde haar schouders op en wilde weglopen maar ik hield haar tegen. 'Hoe bedoel je? Iemand anders vinden?' 'Gewoon precies zoals ik het zeg. Iemand vinden die Jus wel mag en die wel te vertrouwen is. En laat me nu los want ik ben al laat.' Ze rukte haar arm los en liep toen ook het schoolgebouw binnen. Oke, heel fijn. Dit kon er ook nog wel bij. Je beste vriendin die gigantisch boos op je is en dus vervanging voor je zoekt omdat ze niks meer met je te maken wilde hebben. Nou, van mij hoefde het zo ook niet meer. Ik dacht dat vriendinnen er voor elkaar waren en dat ze elkaar probeerden te begrijpen? Nou, Lauren probeerde me niet eens te begrijpen. En ik snapte echt niet dat ze opeens zo tegen me uitviel? Drie dagen geleden was ik nog met haar naar de stad geweest en hadden we het echt supergezellig gehad. Op dat moment schoten de tranen in m'n ogen. Snel pakte ik m'n tas en draaide me weer om naar de parkeerplaats. Vandaag ging ik niet naar school, dat was zeker.