74°

Anderhalve week later werd ik letterlijk gek. Ik miste Santiago te veel en was steeds veels te moe. Mijn honger en dorst hielpen ook niet echt, ik moest zelfs donorbloed gaan drinken omdat de baby geen dierenbloed waardeert. Er waren gelukkig geen mensen voor gestorven. Mijn buik was al twee keer zo groot geworden. Carlisle had verteld dat als mijn buik in dit tempo zou groeien dat ik over twee en een halve week zal gaan bevallen. Veels te snel voor mijn gedachten. Alle Cullens op Bella na waren gaan jagen. Bella kwam de woonkamer in lopen met een glas bloed. Telkens als ik dat zie moet ik altijd aan die horror films denken met vampiers. Ze gaf het glas aan mij. Ik nam een slok. Het smaakte veel anders dan dierenbloed, lekkerder, maar ik zou na de bevalling gewoon op dierenbloed verder gaan. De gedachte om een mens te vermoorden geeft me al rillingen. Ik zag Bella naar mijn glas kijken met donkere ogen. Ze zou als de Cullens terug waren met Renesmee gaan jagen, ze lag namelijk nog te slapen. Meteen dronk ik het glas leeg. Bella knikte dankbaar. Ik glimlachte naar haar. Langzaam stond ik op. Bella wou me helpen maar ik wuifde haar weg. Ik liep naar de hoek van de kamer waar mijn rugtas lag en haalde mijn mobiel eruit. Ik zou nog wel een halve week van hem moeten wachten, maar ik had het geduld niet meer. Ik vroeg aan Bella of ze me naar boven wou brengen en binnen een paar tellen zat ik op mijn slaapkamer. Ik kon nog wel lopen maar de trap omhoog lopen duurde een beetje lang. Ik was menselijker dan ik normaal was. Ik verplaatste me op het bed en keek bij mijn contacten lijst. Zodra ik het hartje tegenkwam drukte ik op bellen. ‘Met Santiago’ werd er na een tijdje opgenomen. Tranen stroomden over mijn wangen bij het horen van zijn stem, ik kon echt niet lang zonder hem.