68°

Ik werd heerlijk wakker. Gisternacht was gewoon weg geweldig geweest. Ik lag op Santiago’s borst. Ik volgde met mijn vinger de lijntjes op zijn buik. Santiago grinnikte en drukte een kus op mijn haar. Zijn hele lichaam zat vol met half vormige maantjes. ‘Wat zijn dat?’ vroeg ik. ‘Littekens, eigenlijk meer bijtafdrukken van andere vampiers’ antwoorde hij. Ik knikte. Ik ging rechtop zitten en rekte me uit. Ik grinnikte toen ik onze kleren op de grond zag liggen. Ik stond op en pakte schoon ondergoed en een nieuw jurkje. Snel trok ik ze aan en pakte Santiago’s kleren van de grond. Ik gooide ze naar hem. Hij lachte. ‘Dankje’ zei hij. Ik knikte. Ik liep naar de deur en haalde hem van het slot, er was toch niemand in het kasteel op Sabina na. Ik sprong weer op het bed en keek Santiago aan. Eerst lachte hij naar me maar zijn lach veranderde in een nadenkende blik. Zijn nadenkende blik veranderde in een verdrietige blik. Ik streelde zijn wang. ‘Wat is er lieverd?’ vroeg ik. Hij wuifde het weg en keek me weer glimlachend aan, maar ik zag dat er een probleem was en niet zo’n kleintje ook. Ik zuchtte en kuste hem kort. ‘Je weet dat je me alles kan vertellen hé?’ vroeg ik. Hij glimlachte weer en knikte. ‘Ik heb gewoon een niet zo fijne opdracht gekregen’ zei hij. Ik knikte en wou doorvragen maar door zijn blik wist ik dat hij dat niet wou. Ik drukte nog een kus op zijn mond. ‘Ga je zo mee jagen?’ vroeg ik. Hij knikte, hij dronk wel geen dierenbloed, maar ging wel altijd mee. Ik glimlachte en pakte mijn schoenen.