~073~

Mary Brooks

Het is al na middernacht als Fred en ik afscheid nemen. Ik zucht terwijl ik naar de slaapzaal loop, van mijn plan komt vanavond niets meer terecht. Ik ben veel te moe om vannacht ook nog in het Krijsende Krot te gaan zitten. Ik zal het morgenavond moeten doen, want Harry zal binnenkort ook wel zijn mantel terugwillen. Om niemand wakker te maken, probeer ik zo zacht mogelijk te doen als ik de slaapzaal binnenkom. Ik faal, want zodra ik binnenben struikel ik over iets en val met een harde klap op de grond. Niet veel later gaat het licht aan en zie ik twee slaperige hoofden die me bezorgd aankijken.
‘Wat doe je?’ Vraagt Jennifer.
‘Vallen.’ Zeg ik en haal mijn schouders op, voorzover dat kan, want ik lig nog steeds languit op mijn buik op de grond.
Anne helpt me overeind. ‘Waar was je? Ik heb je de hele dag niet meer gezien.’
‘Nou, ik was eigenlijk iets aan het voorbereiden. Maar het is allemaal mislukt. Is het goed als ik het morgen vertel? Ik ben nogal moe.’
‘Ja, is goed.’ Zegt Jennifer, die het liefst zo snel mogelijk weer in haar bed wil kruipen.
Anne kijkt me even doordringend aan maar knikt dan. Snel loop ik naar de badkamer om me om te kleden en mijn tanden te poetsen.

De volgende dag onloop ik iedereen weer zo veel mogelijk en breng het grootste gedeelte van de dag door in het muzieklokaal. Als ik ook het avondeten heb gemist, komt Fred het muzieklokaal binnen.
‘Ik dacht dat je misschien liever alleen wilde zijn, maar je moet wel wat eten.’
Ik haal mijn schouders op en kijk naar de grond, ik voel me steeds schuldiger dat ik zoveel tegen hem lieg.
Hij zucht en komt naast me zitten. ‘Vertel nou eens wat er is.’
Ik voel weer tranen opkomen. ‘Ik heb gelogen.’
‘Waarover?’
Ik kijk hem aan. Zal ik het hem vertellen?

Helleuw(doeg) Even iets anders; als jullie nog een briljante Sirius Black-story willen lezen, naast die van mij dan xd, dan wil ik je graag wijzen op Our Way [Sirius Black] van Loki, want die vind ik persoonlijk erg briljant:Y)