88* Phonecall

Allison Black

De week was snel gegaan. Mijn tante was heel lief voor me en we deden veel samen. Toch zat een ding me dwars. Seth. Het deed me pijn dat ik hem niet kon zien. Ik ging heel erg naar hem verlangen. Telkens als ik met mijn ogen knipper zie ik zijn gezicht weer. Ik mis hem. Zelfs al heeft hij me pijn gedaan, toch mis ik hem. Stomme inprenting. Ik had al dagen mijn telefoon niet opgenomen als er iemand belde, ik had het gewoon niet aangekund. En toen ik gister voor het eerst weer opnam was Seth aan de telefoon. Uit schrik had ik hem gelijk weggedrukt. Iets waar ik nu heel veel spijt van had. Ik hunkerde met de minuut meer naar zijn fluwele stem, zoveel dat het bijna fysiek pijn deed. Mijn mobiel lag op mijn bureau en ik was er nu al bijna een half uur naar aan het staren vanaf mijn bed. Ik probeerde de moed te vinden om hem te bellen.'Wat kan er gebeuren?' vroeg ik mezelf als steun. Het werkte. Ik pakte de mobiel stevig vast en selecteerde het nummer. Snel drukte ik op het 'bel' knopje voor ik me weer zou bedenken. 'Hallo, met Seth?' klonk er heel doods. 'Seth?' vroeg ik een beetje geschrokken. 'Alli?!' schreeuwde hij bijna. 'Ja, ik ben het.' 'Allison, het spijt me dat je dat gezien hebt. Maar zíj kuste míj, ik was zo geschrokken door haar actie dat ik haar niet wegduwde.' Ik kreeg een brok in mijn keel, dit onderwerp wilde ik niet bespreken. Maar als Seth en ik samen wilde, wat vanzelfsprekend zo was, moesten we het uitpraten. 'Wie was ze?' vroeg ik zachtjes. 'Macy, ze was heel lang mijn beste vriendin maar ze verhuisde. Ze kwam me weer een keer opzoeken,' legde hij uit met een stem waar ik duidelijk spijt in hoorde. 'Wist ze dat wij samen iets...' probeerde ik. Maar ik wist niet zeker of ik hebben of hadden moest zeggen. Seth merkte de aarzeling ook op maar liet daar niets van blijken. 'Nee, ze wist het niet,' vertelde hij me triest om mijn twijfel. Ik knikte. Zijn verhaal was een goede verklaring. En hoewel ik wist dat het niet eerlijk van me was, bleef het toch pijn doen. 'Alli,' fluisterde Seth opeens gepijnigd. 'Kom alsjeblieft terug, ik mis je enorm, we missen je allemaal.' 'Ik mis jullie ook,' fluisterde ik terug. 'Kom dan terug.' 'Kan ik niet, daar doet het nog teveel pijn voor.' Ik hoorde hem gepijnigd zuchten aan de andere kant van de lijn. 'Sorry Seth, ig ga weer.' 'Nee Alli, wacht ik-.' Maar voor hij verder kon praten had ik het gesprek al afgesloten. Ik moest alle informatie en gevoelens even op een rijtje krijgen. Daarom besloot ik naar het park midden in Lisa's woonplaats te lopen. Het water glinsterde mooi door de zon en een eendenmoeder zwemde trots door het water met een reeks jongen achter haar aan. Ik trok mijn knieën op en liet mijn hoofd erop steunen. Ik sloot mijn ogen en begon alle gebeurtenissen van de laatste tijd te overdenken onder het genot van de zon die op mijn blote armen scheen.