131. Klaar voor een avondje stappen.

Ik keek toe hoe Friedolien en Tom nog wat zaten te flikflooien voor mijn neus toen Bill vliegensvlug de keuken kwam ingestormd en abrupt stopte toen hij Tom en Friedolien zag staan. “ Je bent prachtig Friedolien.” zei hij met bewondering in zijn stem. Tom schraapte zijn keel even en knikte toen in mijn richting waardoor Bill meteen zijn hoofd een kwartslag draaide en me aankeek. Zijn mond viel open. Ik stond zo sierlijk mogelijk recht en wandelde op mijn stelten van hakken op hem af. “ Je ziet er zo mooi uit liefje.” Zei ik op een zo zwoel mogelijke toon tegen hem en gaf hem een kusje op zijn wang en nam zijn linkerhand vast. Het witte hemdje flatteerde hem. “ Je … je.” Mompelde Bill. Ik moest glimlachen. “ Je bent prachtig.” Zei hij nadat hij me nog eens van kop tot teen bekeken had en zijn keel nog eens had geschraapt. Ik werd ietsje verlegen en voelde hoe mijn wangen wat rood kleurde. “ Kom hier.” Zei hij en hij kwam dichter naar me toe en ik voelde zijn zijdezachte lippen op de mijne gedrukt worden. Ik hield nog steeds zijn linkerhand vast en legde mijn andere hand in zijn nek. Ik voelde hoe Bill zijn rechter hand op mijn rug werd gelegd.

Op dat moment kwam Nathalie ook de keuken binnen en grijnsde. “Tevreden?” lachte ze toen Bill mijn lippen losliet. Bill knikte overtuigd en keek me diep in mijn ogen aan. Ik zag pretlichtjes in zijn ogen. “ Zullen we gaan?” vroeg Tom. Bill knikte : “ Ik denk dat onze chauffeur al voor de deur staat.” Ik keek vragend van Tom naar Bill en terug. “ Ik heb een chauffeur geregeld zodat iedereen iets kan drinken.” Legde Bill uit met overdreven veel handgebaren. Ik lachte even en knikte.

Snel vulden Friedolien en ik nog onze nieuwe handtassen. Ondertussen liet Tom Nathalie buiten en Bill checkte zichzelf nog een laatste keer in de spiegel. “ We kunnen vertrekken.” Zei Friedolien vrolijk en samen liepen we naar Bill en Tom toe die in de gang stonden te wachten. Tom opende de deur en voor de oprit stond een grote,glans witte Hummer wagen. Ik zag dat Friedolien haar mond openviel van verbazing. “ Gaan we daarin naar ‘The Club’ ?” vroeg ze. Bill knikte : “ Heb ik weer goed geregeld,hé.” Hij stak zijn borst wat vooruit. “ Heel goed broertje.” Zei Tom terwijl hij speels met zijn ogen draaide en Friedolien en mij een knipoog gaf. Ik lachte even en ging toen naast Bill staan. Ondertussen was er een kalende man rond de 40 jaar uit de wagen gestapt. “ De heren Kaulitz en dames?” vroeg hij. “ Dat zijn wij.” Zei Tom op een wat debiele manier waardoor Friedolien hem met haar ene arm een stomp gaf. De man lachte. “ Ik ben u chauffeur voor deze avond.” Hij opende de portier en zei nog : “ U kunt instappen.” Bill knikte vriendelijk naar de man en we stapten de auto in, op weg naar een avondje stappen.