46.

Roselyn Valentina Patterson

We stapten in de taxi die ons naar het hotel zou brengen. Er hing een gespannen stilte in de auto. Pattie probeerde de stilte te doorbreken door een gesprek met ons aan te gaan over hoeveel geluk Jeremy wel niet gehad had maar Justin en ook ik had eigenlijk niet zoveel zin in een gesprek. Toen we bij het hotel kwamen, pakten we de koffers uit de auto en liepen we het hotel binnen. Eenmaal op de kamers aangekomen, zette ik m'n koffer neer en plofte op bed. Gelukkig had ik een eigen kamer. Ik zuchtte even en keek naar het raam. In de kamer naast mij hoorde ik Justin rommelen. Hij had nog helemaal niks gezegd. Echt helemaal niks. Misschien had het inderdaad gewoon niet geholpen. Wilde hij gewoon niks meer van me weten. Nou, dan kan hij dat toch ook gewoon zeggen? Om nou echt helemaal niks te zeggen vond ik ook wel wat zwakjes van hem. Na een tijdje naar het plafond gestaard te hebben ging ik weer rechtop zitten. Ik raakte helemaal ongeduldig door Justin. Ik stond op van bed en liep zachtjes naar de deur toe waar Justin achter zat. Zou ik kloppen? Of zou ik gewoon wachten tot hij met een reactie kwam? Ik beet even op m'n lip, ademde even diep in en uit en klopte toen op zijn deur. 'Ja?' hoorde ik hem zeggen. Ik opende de deur en liep toen zijn kamer in. Justin was op zijn gitaar aan het pingelen en toen hij mij zag keek hij snel weer naar z'n gitaar. Ik ging naast hem op bed zitten terwijl hij maar een beetje bleef pingelen en geen aandacht aan mij schonk. Ik zei ook niks. Hij moest maar beginnen. Opeens begon hij een melodie te spelen. Ik herkende het wel. Like duuh, wie kende baby nou niet? Hij begon zachtjes mee te zingen en toen het afgelopen was keek hij me aan. 'Sorry dat ik zo rot tegen je was. Ik dacht echt dat je het er nog even in wilde wrijven dat je meer van Jus hield dan van mij en dat gedoe.' Hij haalde z'n schouders. Ik schudde m'n hoofd. 'Nou, nu weet je dus dat het niet zo is.' Hij knikte en bleef me maar aankijken. Mijn maag begon te kriebelen en voor ik het wist had Justin zijn lippen op die van mij gedrukt. O. Mijn. God. Wat had ik dit gemist. Ik had Justin gemist. Heel erg. Ik zoende hem terug en voelde zijn tong langs mijn lippen strijken. Ik opende voorzichtig mijn mond zodat zijn tong de mijne kon vinden. Hij drukte me dichter tegen zich aan en trok me mee zodat ik even later half boven op hem lag. 'Je wilt niet weten hoe erg ik je gemist heb, Rose.' zei Justin toen serieus. Ik knikte. 'En je wilt ook niet weten hoe erg ik jou gemist heb.' zei ik. Justin glimlachte en drukte weer zijn lippen op de mijne. 'Zullen we maar gaan slapen?' vroeg Justin na een tijdje. Ik knikte en wilde uit zijn bed stappen maar Justin hield me tegen. 'Hier slapen. Bij mij.' zei hij. Ik glimlachte en stapte weer terug zijn bed in. 'Ik hou van jou, Rose.' mompelde Justin toen ik naast hem lag. 'Ik ook van jou, Justin.' zei ik terug. Ik nestelde me dichter tegen hem aan en zuchtte daarna opgelucht. Het plan was dus wel gelukt. Ryan, je bent geweldig.