44.

Roselyn Valentina Patterson

Ryan had me gisteren het plannetje verteld die ik vandaag zou uitvoeren, maar eerlijk gezegd was ik er nog niet helemaal zeker van of het plannetje nou wel zo'n goed idee was. Maarja, ik móest iets doen, anders ik was Justin straks echt kwijt en dat wilde ik niet. Hij ging over twee dagen alweer weg omdat hij op tour ging en dan zag ik hem zeker een paar maanden niet meer. Ik slikte even om de brok in m'n keel weg te krijgen. Oké, daar moest ik maar niet meer aandenken. Daar raakte ik alleen maar depressief van. Ik zuchtte en begon toen maar weer Justin te zoeken. Nu moest het plannetje maar gebeuren. Dan was dat ook weer gebeurd. Als Justin niet wilde luisteren, dan moest hij maar voelen, proeven.

Justin Drew Bieber

Ik zat naast m'n vaders bed. Hij lag nu te slapen en ik was de enige die nu in zijn kamer zat. Gelukkig ging het weer veel beter met hem. Hij moest nog wel een week in het ziekenhuis blijven gewoon voor controle. Opeens hoorde ik geklop op de deur. 'Ja?' zei ik. Iemand opende de deur en Rose verscheen in de deuropening. Ik zuchtte diep. Had je haar ook weer. Stalkte ze me of zo? Kon ze me niet gewoon met rust laten? Ik wist wel wat ze voor me voelde. Helemaal niks. Dat hoefde ze er niet de hele tijd in te wrijven. Ze kwam op me afgelopen en ging toen naast me zitten. 'Sorry dat ik je weer stoor.' zei ze. 'Hmh.' was mijn reactie. Ik merkte dat Rose me van opzij aankeek maar ik bleef recht voor me uitstaren. 'Justin?' vroeg Rose. 'Wat?' Ik draaide m'n hoofd haar kant op en keek haar verwachtingsvol aan. 'I-ik...' stotterde ze. Verder kwam ze niet want snel drukte ze haar lippen op die van mij. Ik ontplofte van binnen. En nee, niet van woede maar van verliefdheid. Dit had ik zo erg gemist. Maar hier ging ik dus echt niet intrappen he. Dit deed ze alleen maar zodat ik niet meer boos op haar zou zijn. Zo slim was ze wel. Ik duwde haar voorzichtig weg en keek haar een beetje verbijsterd aan. Rose keek verontschuldigend en ik zag de tranen in haar ogen. 'Het spijt me Justin. Maar ik hou echt van je. Niet van Jus, niet van iemand anders. Alleen van jou. Ik heb het je alleen nooit kunnen vertellen omdat je me niet laat uitpraten.' Ze zond me nog even een spijtige blik toe en stond toen op. Ik kon geen woord meer uit m'n keel krijgen. Ze hield wel van me? Rose was wel verliefd op mij? Of was dit weer een of ander neppraatje van haar? Rose liep van me weg, keek nog een keer achterom en sloot toen de deur terwijl ze mij verbaasd en vol vragen achterliet.