025~

Nia Fabregas

Er zijn een aantal weken voorbij gegaan. En het werken was écht een hel. Elke dag werd ik geconfronteerd door in de buurt te zijn van Nicklas. Elke keer moest ik naar zijn prachtige gezicht kijken, naar zijn schitterende ogen en zijn stralende lach. Steeds wanneer ik hem aankeek kreeg ik een boze blik terug, een teken dat hij me echt haat. Ik nam ook elke dag mijn schriftje mee, ik heb er ook elke dag ingeschreven. Elke dag hebben we momenten dat we niks hoefden te doen, en Anne ging meestal samen met de vriendin van Samir, Elena, bij de training zelf kijken. Ik zelf heb nooit meer een stap op dat veld gezet na de dag dat ik gezoend met Nicklas had. "Nia heb jij contant geld in je portemonnee? Ik heb nu wel pizza's besteld, maar ik heb helemaal geen geld." Vroeg Cesc. "Heeft Rose geen geld?" vroeg ik en ik bleef lekker op de bank liggen. "Nee, daarom vraag ik het aan jou." Zei Cesc lichtelijk geïrriteerd. "Ik ga wel kijken." Mompelde ik en ik stond op. Ik pakte mijn tas en gooide mijn portemonnee naar Cesc. "Kijk zelf maar." Zei ik en ik liep weer naar de tv toe. Ineens stond ik met een schok stil. Mijn schriftje. Hij zat niet in mijn tas. Ik liep snel terug en gooide de inhoud van mijn tas op de tafel. "Kut." Riep ik. Ik stormde snel naar boven en zocht overal in mijn kamer. Hier is hij ook niet. Dat kan maar een ding betekenen. Ik heb hem laten liggen. En als de verkeerde persoon hem vindt ben ik echt de klos..