~066~

Mary Brooks

Als ik de volgende morgen naar de tafel van Griffoendor loop voor het ontbijt, komt Fred op me af rennen. ‘Help me!’
Hij probeert zich achter me te verstoppen en de Grote Zaal uit te komen door mij achteruit te laten lopen.
‘Wat ben je aan het doen?’
‘Vluchten.’
Ik wil vragen voor wie, maar dan zie ik dat Percy iemand zoekt. ‘Percy?’
‘Ja!’
‘Waarom?’ Vraag ik als we op de gang staan.
‘Ginny heeft hem vertelt wat er gebeurd is en nu wil hij me martelen!’
Ik trek mijn wenkbrauwen op. ‘Martelen?’
‘Ja, elke keer als ik hem zie begint hij weer een preek over brandveiligheid en dat we de regels niet mogen overtreden enzo.’
‘Aha, dat klinkt inderdaad als een marteling.’ Ik geef hem een schouderklopje. ‘Succes ermee.’
Ik draai me om en wil weer de Grote Zaal inlopen.
‘Wat ga je doen?’
Als ik mee weer omdraai zie ik dat Fred me weer zielig aankijkt.
‘Ontbijten. Dat was ik namelijk al van plan, maar toen moest ik jou weer redden enzo.’
Als ik me wéér omdraai om de Grote Zaal binnen te lopen, pakt hij mijn hand vast en trekt me terug.
‘Mary?’
Ik kijk hem aan.‘Ja?’
‘Goedemorgen.’ Hij glimlacht even lief en drukt dan zijn lippen op de mijne.
‘Goedemorgen.’ Hoor ik dan ineens iemand zeggen.
Als ik naast me kijk zie ik dat George grijnzend naar ons staat te kijken.
‘Ik zou niet naar binnen gaan als ik jou was.’ Zegt Fred als George naar de deuren van de Grote Zaal loopt.
George kijkt hem even verbaasd aan. ‘Percy.’ Zeggen ze dan tegelijkertijd.
‘Maar ik heb nog niet ontbeten.’ Zegt hij terwijl hij verlangend naar de deuren van de Grote Zaal kijkt.
Fred haalt zijn schouders op. ‘Dan gaan we toch naar de keuken? Ga je ook mee?’
‘Nee, ík ga gewoon in de Grote Zaal eten.’ Ik steek even mijn tong uit naar George en loop dan eindelijk de Grote Zaal binnen.