43.

Roselyn Valentina Patterson

Ik liet me tegen de muur aan op de grond zakken en sloeg m'n armen voor m'n gezicht. Justin vond me dus duidelijk ook leuk. Daar was geen twijfel over mogelijk. En Justin had nog gelijk ook. Ik was inderdaad egoïstisch. Ik dacht alleen maar aan mezelf. Maar ik was wel verliefd op Justin. En ik probeerde hem dat net de hele tijd duidelijk te maken maar hij liet me gewoon niet uitpraten en dat was zo irritant aan Justin. Ik zuchtte. Opeens hoorde ik voetstappen en zag toen voor me twee paar voeten voor mijn neus verschijnen. Ik keek op en keek recht in de grijnzende blikken van Ryan en Chaz. 'Wat doen jullie hier?' vroeg ik. 'Nou, we liepen hier net zo langs, en je zit hier zo depressief tegen de muur aan, dus wij dachten: Laten we Rose even gezelschap houden.' Ik keek ze spottend aan. 'Jullie kennen me niet eens.' Ryan haalde z'n schouders op. 'We kunnen jou toch leren kennen? Wij zijn heel aardig hoor, of niet Chaz?' Chaz knikte met een brede glimlach. 'Yup, heeeeeeel aardig.' Hij wiebelde even met z'n wenkbrauwen. Ik schoot toch even in de lach om zijn gekke gezicht. 'Dus, mogen we erbij zitten?' vroeg Ryan. Ik knikte en Ryan en Chaz kwamen ieders aan een kant van mij te zitten. 'Zo, dus. Hoe gaat het tussen jou en Justin?' Begon Chaz meteen. Ik fronste m'n wenkbrauwen. 'Wat bedoel je?' 'Nou, volgens mij namelijk niet zo goed? Aangezien Justin nogal lullig tegen jou doet enzo en jij hier zo depressief zit te zitten.' legde Ryan uit. Ik haalde m'n schouders op. 'Ja, zo goed gaat het inderdaad niet tussen ons.' 'En waarom niet?' vroeg Ryan. Ik zuchtte. 'Waarom vragen jullie dat niet aan Justin zelf?' 'Omdat hij niks wil zeggen. We hebben het hem al zo vaak gevraagd maar hij negeert het steeds.' 'O.' zei ik alleen maar. 'Dus, wil je het alsjeblieft uitleggen? Dan snappen we het tenminste. Justin is echt heel anders nu.' Ik dacht even diep na maar knikte toen toch. Ooit zouden ze het toch wel een keer te weten komen, dus waarom zou ik ze het nu niet vertellen? Ik begon te vertellen en Ryan en Chaz luisterden aandachtig. Toen ik klaar was met m'n verhaal keken Ryan en Chaz me alletwee ontroerend aan. 'Wat een prachtig verhaal. Je zou er een boek over moeten schrijven.' zei Ryan terwijl hij deed alsof hij een traante wegpinkte. Ik grinnikte en gaf hem een stomp. 'Haha, heel grappig.' Ryan begon te grijnzen. 'Maargoed. Nu snappen we inderdaad waarom Justin boos is, en ik kan het best wel begrijpen aan de ene kant, maar aan de andere kant snap ik jou ook wel.' Chaz knikte om aan te geven dat hij het met Ryan eens was. 'Waarom vertel je eigenlijk niet gewoon tegen Justin dat je hem echt leuk vind?' vroeg Chaz. 'Omdat hij me niet laat uitpraten. Als ik het hem wil zeggen dat begint hij tegen me te schreeuwen en doen en dan loopt hij weg en dan heb ik nog geen woord kunnen zeggen.' antwoordde ik. 'Hmm... interessant.' zei Ryan en hij deed alsof hij diep nadacht. Na een paar minuten begon hij opeens te stralen. 'Ik heb een goed idee. Als Justin je dan niet terug wilt, dan weet ik het ook niet meer.' Ik keek Ryan verrast aan. Dat klonk best goed. 'Oké vertel. Je maakt me nieuwsgierg. Is het leuk?' 'Heeeel leuk.' Ryan wiebelde met z'n wenkbrauwen en stond op. 'Kom maar mee. Dan vertel ik het jullie.' Chaz en ik stonden ook op en keken elkaar nog even vragend aan voor we achter Ryan aan wegliepen.