Bomb

Ik leg mijn hoofd in mijn nek en staar naar het plafond. "Het spijt me dat je dat je door mij hier zit" zeg ik en er loopt een traan over mijn wang. "Fay, het is toch niet jouw schuld dat er een psychopaat achter je aan zit" zeg Mathijs. "Ik hou van je" snik ik. "Ik ook van jou" zegt Mathijs. "Hoe veel tijd nog?" vraag ik. "Nog 7 minuten" zegt Mathijs. Ik zucht diep en ga verzitten. Plotseling schiet mijn linkerhand los. "Mathijs! Mijn linkerhand is losgeschoten!" roep ik. "Wat?" roept Mathijs. "Probeer je andere hand ook los te maken!" Ik probeer mijn rechterhand ook los te maken maar het touw zit er heel strak omheen. "Het gaat niet!" roep ik na een tijdje wanhopig. "Je kunt het Fay! Nog maar 5 minuten!" Met mijn linkerhand frunnik aan de strakke knoop. Ik knijp mijn ogen dicht en concentreer me op de knoop. Ik voel het zweet op mijn voorhoofd en onder mijn oksels. Ik moet die knoop los krijgen. Het is onze enige kans op ontsnappen. "Nog 3 minuten" zegt Mathijs. Ik voel mijn nagels scheuren en mijn handen worden nat. Ik kijk even naar mijn hand. Hij is helemaal rood van het bloed. Ik bijt op mijn lip en probeer mijn tranen binnen te houden. De knoop schiet een beetje los. "Hij komt los!" zeg ik. "Goedzo!" roept Mathijs. "Nog 2 minuten!" Ik negeer mijn pijnlijke vingers en trek nog een keer hard aan de knoop. Hij schiet nog een beetje verder los. Ik herhaal het nog een paar keer totdat de knoop helemaal los schiet. "Hij is los!"
"Snel! Maak mij ook los! We hebben nog maar een minuut!" schreeuwt Mathijs in paniek. Geschrokken kijk ik naar de bom. De teller geeft nog maar 59 seconden aan. Snel sta ik op uit mijn stoel en gooi hem aan de kant, zodat ik goed bij Mathijs' handen kan. Ik begin aan de touwen te trekken maar deze touwen zitten veel strakker dan die van mij. Mijn handen bloeden en doen pijn, tranen lopen over mijn gezicht en zweet loopt over mijn rug heen maar ik blijf trekken aan de touwen. "Fay! Nog 30 seconden!" Schreeuwt Mathijs. "Ik krijg ze niet los!" gil ik in paniek. "Ga!" schreeuwt Mathijs plotseling. "Jij bent vrij! Ren nu het nog kan!"
"Nee!" gil ik. "Nooit! Niet zonder jou!" Ik trek nog steeds aan de touwen. "Fay, hou maar op, het heeft geen zin" zegt Mathijs. Ik laat de touwen los en samen kijken we naar de teller, die nog maar 15 seconden aangeeft.

Jullie haten mij nu waarschijnlijk