Explaination

Richard kijkt me even aan en zucht diep. "Vooruit" zegt hij en hij denkt even na.
"Goed" begint hij. "Al sinds 2007 was ik conciërge op jullie school" zegt hij. "Wat?" zeggen Mathijs en ik tegelijk. Richard knikt en gaat verder met zijn verhaal. "Het was begin dit jaar toen ik je zag lopen" zegt hij tegen mij. "Je viel me meteen op. Je was onzeker maar toch had je een ondeugende speelse blik in je ogen. Je was, nee je bent, speciaal Fay."
Ik krijg kippenvel bij het idee dat Richard me al een jaar in de gaten houd. "Toen ik je zag voelde ik een soort onverklaarbare aantrekkingskracht. Het was geen liefde, het was een soort jaloezie. Ik wilde je koste wat het kost hebben en met niemand delen."
Ik krijg buikpijn van Richards woorden en ik moet mijn best doen niet te gaan kokhalzen. "Een tijd lang ben ik bezig geweest met het verzamelen van informatie en foto's van je. Die foto’s heb je gezien in mijn werkkamer.”
Ik denk terug aan de muren vol en foto’s en probeer het beeld van mijn netvlies af te krijgen. “Ik had een perfect plan om met je in contact te komen. Alles ging goed totdat jij kwam." Richard kijkt woest naar Mathijs. "Jij verpeste alles. Jij moest Fay zonodig hebben."
Ik hoor Mathijs slikken. Richard richt zich weer op mij. "Dus bedacht ik een ander plan. Ik zou aanpappen met je moeder om dichter bij je te kunnen komen en hopen dat het snel over was met Mathijs. Maar toen zag ik jullie samen op jouw bed en er knapte iets in me. Ik kon langer machteloos toekijken. Dus toen jij op vakantie ging ben ik Mathijs gevolgd en heb ik gewacht op het juiste moment. Op donderdag, toen Claire en Mathijs samen in de auto zaten heb ik ze aangereden met de bedoeling dat Mathijs dood zou zijn."
Ik hap naar adem. "Je hebt ze aangereden! Ze hadden dood kunnen zijn!" roep ik woedend. Richard grijnst. "Helaas leefde Mathijs nog, dus toen had ik geen andere keuze dan hem mee te nemen."
"Je had hem ook gewoon met rust kunnen laten" bijt ik hem toe. Richard glimlacht even en schud met zijn hoofd. "Dan zou alles voor niets zijn geweest" zegt hij en hij gaat weer verder met zijn verhaal. “Ik hoopte dus dat jij Mathijs zou vergeten, wat je natuurlijk niet deed. Je bleef maar om hem huilen en hem zoeken. Ik heb je op verschillende manieren thuis proberen te houden, maar steeds vluchtte je weer. Je hebt zelfs ingebroken in mijn andere huis”
Verschrikt kijk ik Richard aan. Hij weet dat ik bij hem thuis ben geweest!
“Ik heb ’s nachts verschillende keren bij je bed gestaan, om naar je te kijken hoe je sliep.”
Ik voel een golf maagzuur opkomen, maar adem een keer diep in om niet te gaan overgeven.
“Op een dag had ik er genoeg van. Je gaf maar niet op, dus liet ik een van mijn personeelsleden je ontvoeren met het busje, met de bedoeling je bijna levend te laten begraven, ik zou je op het laatste moment redden zodat al je verdenkingen over mij weg zouden zijn. Maar ja, jij hebt Nico zelf maar levend begraven en bent ontsnapt. Ik zou vanaf de andere kant van het bos komen, en toen ik aankwam op de open plek zag ik alleen Nico’s hoofd boven de grond uitsteken. Gelukkig kwam je naar mijn huis toe en vond Tina jou. Maar je ontsnapte weer en hielp Mathijs ontsnappen. Ik was de hele dag weggeweest om dit hier in orde te maken en gelukkig net op tijd terug om jullie tegen te houden.”
“Maar”zeg ik “waarom heb je ons niet meteen neergeschoten? En waarom wil je me nu wel dood hebben?” Afwachtend kijk ik Richard aan. Hij wrijft even over zijn hoofd. “Ik heb jullie niet neergeschoten omdat dat makkelijker is voor de politie om mijn op te sporen”zegt hij. “En..”gaat hij verder, “Je hoeft nog helemaal niet dood. Nu je het verhaal weet mag je kiezen." Hij buigt zich naar voren en kijkt me aan. Ik voel zijn warme adem in mijn gezicht. "Of je kiest voor mij en ik maak je los. Dan vluchten we samen naar India. Of je kiest voor Mathijs en over 10 minuten vlieg je samen met hem de lucht in. De keuze is aan jou." Ik kijk hem vuil aan. "Ik kies voor Mathijs" zeg ik. "Fay" fluistert Mathijs. "Nee" zeg ik. "Ik kan niet zonder je, en als het dan zo moet dan moet het zo." Richard zucht en komt weer overeind. "Dom meisje" zegt hij hoofdschuddend. "Ik wens jullie nog een fijne laatste 10 minuten toe" zegt hij. Hij loopt naar de bom en drukt op de rode knop. Daarna loopt hij lachend weg.