Mathijs

Achter de deur is een volledige duisternis. Zelfs het licht dat de kaars geeft is niet genoeg om de totale duisternis te verdrijven. “Hallo?” fluister ik nog een keer.
“Wie is daar?” vraagt een stem. Meteen stromen de tranen over mijn wangen. “Ik ben het” snik ik. “Waar ben je?”
“Hier” klinkt het schor. Ik ren naar de plek waar het geluid vandaan komt en kniel neer. In het zwakke schijnsel van de kaars zie ik hem liggen. Zijn handen zijn vastgeketend aan de muur. Zijn kleren zijn gescheurd, zijn gezicht is vies en zijn haar is lang en vet. “Mathijs” fluister ik. Hijgend komt hij overeind. “Fay? Ben jij het echt?” vraagt hij ongelovig en ik zie dat hij huilt. Ik knik en sla mijn armen om hem heen. Ik wrijf met mijn hand over zijn hoofd en wieg hem heen en weer. “Ik heb je zo gemist” fluister ik. Ik laat hem even los en druk mijn lippen zachtjes op die van hem. “Hoe heb je me gevonden?” vraagt Mathijs en hij barst uit in een heftige hoestbui. “Dat vertel ik later wel” zeg ik terwijl ik zachtjes op zijn rug klop. “We moeten hier eerst weg.”
Mathijs schud met zijn hoofd. “Dat kan niet, ik zit vast aan deze kettingen” zegt hij en hij rammelt even aan de kettingen. “Die krijgen we wel los” zeg ik vastberaden. “Fay” fluistert Mathijs, “Je moet hier weg, die man, hij heeft een pistool, het is te gevaarlijk, ik red me wel.”
“Doe normaal!” zeg ik “Ik heb niet voor niets een man levend begraven, een busje gestolen en ben door een luchtschacht gekropen om vervolgens jou hier te laten zitten.”
“Wat heb je allemaal gedaan?” vraagt Mathijs. Ik schud met mijn hoofd. “Laat maar, ik leg het later wel uit.” Ik richt me op de kettingen en trek er hard aan. “Dat heeft geen zin” zegt Mathijs, “Dat heb ik ook al geprobeerd.” Plotseling bedenk ik me iets. Ik sta op. “Ik ben zo terug, niet weggaan” zeg ik en meteen bedenk ik hoe stom dat klinkt. Mathijs glimlacht. Ik ren terug de trap op en kijk in het nisje waar de sleutel van de deur lag. Het nisje is leeg. Snel trek ik aan elke kandelaar die aan de muur hangt, maar ze geven niet mee. Ik kijk naar de laatste kandelaar. De enige die ik nog niet heb geprobeerd. Langzaam breng ik mijn hand ernaartoe en trek aan de kandelaar maar hij geeft niet mee. “Shit” fluister ik. Dan valt mijn oog op de sleutel die nog in de deur zit. Aan de sleutelbos hang nog een sleutel! Snel haal ik de sleutel uit de deur en ren weer naar binnen. “Ik heb de sleutel” fluister ik. Mathijs kijkt met en ruk op. “Hoe..?” vraagt hij. “Later” zeg ik en ik steek de sleutel in het slot. De boei springt open en snel maak ik de andere boei los. Mathijs wrijft pijnlijk over zijn polsen, die helemaal blauw zijn. Hij staat op, maar zakt bijna meteen weer door zijn benen. Ik zie dat zijn enkel in het gips zit. “Wat is er gebeurd?” vraag ik. “Gebroken tijdens het ongeluk” zegt Mathijs en hij staat weer op. Ik help hem overeind en sla zijn arm rond mijn schouder. Mathijs leunt op mij en samen strompelen we de trap op. Ik laat Mathijs even tegen de muur leunen. “Ik kijk even of er iemand is” fluister ik en open de deur om op de gang te kijken. Er is niemand. “Kom” zeg ik en ik sla Mathijs zijn arm weer rond mijn schouder. Samen lopen we de gang op. Na een aantal minuten zie ik de voordeur. “We zijn er bijna” zeg ik. Ik hoor Mathijs opgelucht zuchten. Maar dan schraapt er achter ons iemand zijn keel. “Waar dachten jullie heen te gaan?”