~051~

Mary Brooks

Ik ren door het Verboden Bos, er zit iets achter me aan. Als ik omkijk zie ik twee gele ogen vlak achter me. Als ik weer naar voren kijk, zie ik ze ook voor me. Ik stop met rennen en kijk om me heen. Overal waar ik kijk zie ik de ogen. Steeds sneller draai ik rond. Ik vraag me af waar hij vandaan zal komen. Dan ineens weet ik het, ik blijf stilstaan en draai me naar één paar gele ogen toe. Ze kijken me vals aan en komen dichterbij als de eigenaar een stap naar voren zet. De enorme zwarte hond springt op me af…

Ik schiet overeind. Het was maar een droom. De beukwilg! Ik ben echt zo dom, hoe kan ik nou vergeten wat er met de beukwilg was? De gang onder de beukwilg leidt naar het Krijsende Krot waar mijn vader zit. Ik laat me weer terugvallen op bed.

Als ik op de klok kijk, zie ik dat het pas zes uur is, maar ik kan niet meer slapen. Ik besluit te gaan douchen en zoek “kerstkleren”, het is vandaag kerst. Als ik onder de douche vandaan kom, zie ik aan mijn voeteneinde een stapel pakjes liggen. Nieuwsgierig ga ik erbij zitten. In het eerste pakje zit een grote doos zelfgemaakte karamels van mevrouw Wemel. Een beetje verbaasd kijk ik ernaar, ze kent me niet eens. Van Fred en George krijg ik allemaal zelfgemaakte dingen, om op Sneep te testen. Van Hagrid, Harry, Hermelien en Ron krijg ik ontzettend veel snoep. Maar van Anne en Jennifer zit er niks bij. Ik probeer niet teleurgesteld te zijn. Dan zie ik nog een brief liggen.

Mary,
Geen zorgen, we zijn je niet vergeten.
Ons cadeau heeft hier nog niet bijgezeten.
Bij de uilenpost kom je meer te weten.
Dus ga nu maar je ontbijt eten.

Ps. Wat vind je van onze fantastische rijm?

Jaja, heel mooi…



Je weet wat er gebeurt...