32.

Roselyn Valentina Patterson

Toen ik eenmaal thuis kwam liep ik gelijk door naar m’n kamer. Nu had ik niet alleen een soort van ruzie met Jus maar ook met Justin. Ik zuchtte, pakte m’n mobiel en typte Sorry. Ik staarde even naar het saaie sms’je met maar een woord en drukte toen op verzenden. Ik had het smsje naar Jus en Justin gestuurd. Al snel kreeg ik weer een sms’je terug van Jus:

Hee,
Maakt niet uit hoor.
Ik hou nog steeds van je.
xxxxx

Ik zuchtte. Jus was veel te aardig en veel te lief. Ik had eigenlijk helemaal geen reden om het uit te maken met hem. Als Jus nou boos was geweest of zo dan had ik mooi boos terug kunnen doen en had ik mooi een reden gehad om het uit te maken maar nu zou ik Jus er alleen maar mee kwetsen en dat was hetgene waar ik superveel moeite mee had. Ik wilde hem echt niet teleurstellen. Ik keek op het schermpje van m’n mobiel om te kijken of Justin al gesmst had maar mijn mobiel gaf nog niks aan. Ongeduldig ging ik op bed liggen terwijl ik om de minuut keek of ik al een sms’je gekregen had. Ik hoopte dat Justin het me ook kon vergeven. Eindelijk, na anderhalf uur, kreeg ik een smsje van hem:

Ja, oké.
het spijt mij ook wel een klein
beetje dat ik zo boos werd.

Ik glimlachte even opgelucht. Dat was tenminste iets. Ik opende een nieuw sms’je en typte:

Oké,
Maar over die zoen vertel je
echt niets tegen Jus hè.
Hij mag het echt niet te weten komen.

Ja, ik kon het niet laten om hem daar toch nog even aan te herinneren. Ik scrolde langs mijn telefoonlijst, klikte Justin aan en drukte op verzenden. Een seconde later besefte ik pas dat wat het scherm aangaf heel slecht was. Met grote ogen keek ik naar m’n schermpje en probeerde nog te redden wat er te redden viel door op allerlei knopjes op m’n mobiel te drukken op het sms’je nog te annuleren maar het was al te laat. UW BERICHT IS VERZONDEN NAAR JUS, stond er met grote letters op het scherm.