31.

Roselyn Valentina Patterson

Weer bonsde ik voor de tweede keer ongeduldig op de voordeur van Justin. Deze keer deed Justin open en keek me verbaasd aan toen hij zag dat ik het was. ‘Ik had toch gezegd dat je niks over die zoen tegen Jus mocht zeggen?’ vroeg ik meteen. Justin keek me nog steeds verbaasd aan. ‘Ja, dat heb je gezegd.’ ‘Oké, maar je mag het ook aan niemand anders zeggen oké. Aan niemand anders! Ook niet je moeder of zo of je vader of Scooter of zelfs je broertje of zusje ook al zullen die er waarschijnlijk niks van begrijpen. Aan niemand hoor je me. Nooit niet.’ Ik keek hem waarschuwend aan. Justin pakte m’n arm en trok me mee naar binnen. ‘Luister eens.’ Begon hij. ‘Ik heb het nog tegen niemand gezegd oké. Dus je kunt opgelucht ademhalen. Ik zal het ook tegen niemand zeggen, maar alleen op één voorwaarde.’ O god, daar begon het weer. Ik wilde het niet horen. Niet weer een opdracht. Niet weer! Ik drukte m’n hand op zijn mond zodat Justin niks meer kon zeggen. Justin keek me verontwaardigd aan. ‘Stop met zeggen wat ik moet doen, oké? Ik word er gek van. Helemaal gek van. Hoe zou jij het vinden als je alles zou moeten doen wat ik zeg? Geloof me, na een tijd raak je er echt helemaal gestrest door. Steeds denk ik dan weer; oshit, wat moet ik nu weer doen? Wat gaat hij nu weer verzinnen en dan blijft dat maar in m’n hoofd spoken en ik word er gewoon gek van. Echt GEKGEKGEK!’ Ik schreeuwde nu bijna en Justin keek me geschrokken aan door mijn plotselinge woede-uitbarsting. Hij wilde zijn armen om me heen slaan maar ik sloeg ze weg. ‘Raak me niet aan.’ Siste ik en ik wilde het huis uit lopen maar Justin hield me tegen door mijn arm vast te pakken. ‘Sorry Rose, het spijt me dat ik je zo heb laten stressen. Dat was echt niet mijn bedoeling.’ Hij keek me medelijdend aan met zijn mooie donkerbruine ogen en ik voelde zijn hand brandden op mijn arm. Ik zuchtte diep. God, waarom had hij zulke mooie ogen. Waarom? Ik wilde wegkijken van zijn ogen maar ze deden iets met me. Ze betoverden me op de een of andere manier. Langzaam ontspande ik me een beetje terwijl ik nog steeds in Justin’s ogen staarde. Ik voelde hoe Justin dichter bij me kwam staan en toen zijn zoete adem die over mijn gezicht streek. Mijn hart klopte ondertussen in m’n keel en m’n knieën knikten. Toen kwam het moment waarop Justin weer vol passie zijn lippen op die van mij drukte. Een geweldig gevoel stroomde door m’n binnenste en ik zoende Justin vol passie terug. Deze jongen deed echt iets met me en telkens vroeg ik me weer af hoe hij dat toch voor elkaar kreeg. Ik drukte me dichter tegen hem aan en Justin liet z’n tong bij mij naar binnenglijden. Op dat moment begonnen er allemaal akelige irritante belletjes in m’n hoofd te rinkelen en een naam in m’n hoofd verpestte het hele moment. JUS JUS JUS. Ik duwde Justin langzaam van me af en keek hem toen verontschuldigend aan. ‘Sorry Justin. Ik kan het niet. Ik heb Jus… en dat is… maar ik hou van…’ Ik kon niet meer fatsoenlijk uit m’n woorden komen. Justin keek gekwetst. ‘Jaja, ik weet al wel wat je wilt zeggen. Je hebt Jus en je houdt van hem.’ Justin zei het een beetje chagrijnig. Ik schudde m’n hoofd en wilde m’n mond openen om wat terug te zeggen maar Justin hield me tegen. ‘Ga weg. Ga maar naar je Jus. Je houdt toch zoveel van hem?!’ Hij opende de deur en duwde me het huis uit. ‘Justin, wacht. Doe nou niet zo.’ Zei ik. ‘Hoe doe ik dan? Ik doe gewoon normaal hoor. Niks aan het handje. Ga jij nou maar gewoon gezellig naar Jus toe. Lekker klef doen daar. Ik vind het goed.’ Hij keek me nog even boos aan en gooide de deur toen met een klap voor m’n neus dicht. Nu was ik het die schrok van zijn woede-uitbarsting. Ik bleef een aantal minuten nog steeds geschrokken naar de dichte deur staren en merkte toen pas dat ik aan het huilen was. Nu was Justin gekwetst. En dat was ook niet mijn bedoeling geweest. Ik veegde ruw de tranen van m’n wangen en slenterde toen maar naar huis. Ik haatte m’n gedachten en m’n gevoelens. Ze zeiden alletwee iets heel anders. Mijn gedachten dachten aan Jus en mijn gevoelens dachten aan Justin. Waarom konden ze niet hetzelfde denken? Hetzelfde voelen. Ik werd er gewoon gek van. HE-LE-MAAL gek van.