Ch. 6 Appelsien

FAITH POV

Net zoals Sky zit ik in Zwaderich, het enige verschil is dat ik andere vrienden heb dan zij. Ookal ben ik even oud als zij, ik heb nog iets andere vrienden. Kato voor mij zit met haar appelsien te spelen, ze krijgt de pel er niet af. Zo zit ze daar nu al tien minuten. Ik trek de appelsien uit haar handen en haal snel de schil er af. En geef hem terug. Een glimlach verschijnt op Kato haar gezicht. Ik: ‘lukte het niet schatje??’ Schatje een woordje dat wij tegen elkaar zeggen. Kato: ‘nee, thnx dat je me hielp.’ Ik: ‘altijd voor dit schatje he.’ Ze grinnikt en begint haar appelsien op te eten. Achter Kato passeert een meisje een vriendin van Winter. Iemand die veel heeft mee gemaakt, iemand die littekens heeft, littekens die je niet kan zien, maar ze zitten er wel. Onder haar huid, in haar gedachten in haar hart. Ik slik. Kato: ‘gaat het??’ En ze kijkt me bezorgd aan. Ik: ‘jah hoor, alleen hier liep een meisje rond met littekens.’ Kato: ‘die zichzelf dus snijd.’ Ik: ‘nee emotionele littekens, littekens in haar geheugen, in haar hart en zo.’ Kato knikt, ze kent mijn ‘kracht’. Ik weet zo ook alles van haar, van haar vroegere vriendjes, ookal wou ze het in het begin niet vertellen toch weet ik het. Ik heb al gedaan met eten, maar Kato, nu jah die is nog bezig aan haar appelsien. Ik kijk is rond aan de zwaderich tafel, ik zie Sky bij haar vrienden zitten: Draco, Blaise, Alexander, Kwast en Korzel. Ik ben al lang blij dat Park er niet bij zit, anders zou ze nog wat te horen krijgen, want van Sky en ik ben ik de oudste. Zij verjaart op het einde van augustus en ik in februari. Dus jah. Kato: ‘klaar.’ En ze veegt haar mond af. Ik: ‘wat hebben we het eerste uur??’ kato: ‘geen idee, het lessenrooster nog niet door genomen.’ Als ik langs Sky passeer vraag ik: ‘weet jij wat we het eerste lesuur hebben??’ Sky: ‘nee eigenlijk niet.’ Ik: ‘ik ook niet, probleem dus, want ik heb geen zin om naar de leerlingenkamer te gaan waar de lessenroosters liggen.’ Sky: ‘inderdaad dat is een probleem.’ Twee ogen voel je op in je nek gebrand. Ik: ‘ik vraag wel aan iemand anders.’ Ik zet me terug recht en kijk snel naar de jongens naast Sky om te zien wie er naar mij keek, maar niemand valt op. Samen met Kato ga ik maar verder druk pratend over een van Kato’s lievelings bands.