WS ~ 56

(Nyree)

Ik was opgelucht toen de kiestoon stopte en ik zijn stem hoorde. “Hey, ben jij ook boos?” vroeg ik aarzelend. Gustav zijn lach weerklonk zacht langs de andere kant. “Nee, ik ben niet boos Nyree. Niemand trouwens,” Ik schopte mijn krukken weg. Ik wou die dingen echt niet meer zien!

“Wat was dat?” vroeg hij. Het klonk vast nogal luid toen ze op de grond vlogen. “Mijn krukken zijn me beu,” gniffelde ik. “Nog even Nyree,” “Geduld is niet één van mijn sterkste kanten denk ik,” Hij lachte. “Hoe ging het bij je vader?” vroeg hij. Mijn wenkbrauwen krompen in elkaar. Ik kneep mijn ogen stijf dicht en kriebelde langs mijn voorhoofd. “Ik ben zo blij dat je het vraagt,” zuchtte ik en probeerde mijn been in de sofa te leggen.

De tranen prikten achter mijn ogen. Ik was blij dat hij me niet kon zien. “Hij zei…” Ik probeerde te slikken. “Hij zei d…” Ik probeerde het nog maar eens. “Hij zei dat…” Mijn keel kromp in elkaar.

” Nyr gaat het wel?” Ik snikte luid en hield de telefoon verder van mijn oor in de hoop dat hij dit niet hoefde te horen. De tranen vielen als watervallen van mijn gezicht. Het deed pijn.

“Hij zei dat hij me gemist had!” huilde ik luid. Mijn handen gingen bibberig over mijn gezicht. “Hé, rustig, niet huilen,” Ik slikte en probeerde rustiger te ademen. “Ze gaan hem opsluiten in zo’n instelling Gustav, waar al die gekken zitten...” Ik snikte al wat zachter en veegde mijn wangen droog met het uiteinde van mijn mouwen.

“Je vader heeft hulp nodig Nyree,” De manier waarop hij alles zei was geweldig. Hij twijfelde niet over wat hij zei, was niet bang dat ik kwaad zou worden. Hij wist dat wat hij zei de waarheid was.

“Ik ben zo blij dat je belt, niemand begrijpt het, jij misschien ook niet maar jij doet er tenminste niet zo lichtgeraakt over als Bill. En Tom, hmja die lijkt al helemaal geen mening te hebben,”

“Ze zijn gewoon bang om je kwijt te raken Nyree en daar is echt niets mis mee. Het wordt tijd dat de tour voorbij is, ze missen je echt verschrikkelijk. Iedereen wordt er gek van.” Ik lachte en veegde de laatste tranen weg.


---