1.0 Never Say Never

Ariane Granger
Ariane Granger
'Vind je het spannend lieverd?' vroeg mijn vader, terwijl ik door de kamer ijsbeerde. Ik haalde nonchalant mijn schouders op, maar ging wel verder met ijsberen. Zo gek is het toch niet dat ik zenuwachtig ben? Ik bedoel, er komt niet iedere dag een vreemde vrouw met haar zoon langs die al een tijdje een relatie heeft met mijn vader. En er komt zeker geen vreemde vrouw langs die ineens bij ons komt intrekken. Het ergste is nog wel dat wij een klein huis hebben. Met maar twee slaapkamers. Dat betekend dus dat ik met een compleet vreemde jongen op een kamer moet slapen. En dan heet hij ook nog Justin, brr. Aan de andere kant van mijn kamer staat nu een houten ikea bed. Er is ruimte voor hem gemaakt in mijn kledingkast en hij heeft een eigen nachtlampje. Zelf wilde ik er best een scheidingswand in laten bouwen. Maar dat leek mijn vader wat overdreven. Maarja, hij heeft natuurlijk makkelijk praten.

Er klonk getoeter, en een grote Range Rover kwam onze brede oprijlaan oprijden. Een vrouw met een aardig gezicht en bruin zwart haar tot op haar schouders stapte uit. Ze liep op me af en gaf me een hand. 'Pattie, en jij bent zeker Ariane?' Ik knikte en probeerde te glimlachen. 'Klopt.' Ze draaide zich om en wenkte naar de auto, 'Ik zal je voorstellen aan mijn zoon, misschien ken je hem wel?' Ik keek haar verbaasd aan, waar zou ik hem in godsnaam van moeten kennen. De deur ging langzaam open en mijn mond viel wagenwijd open. 'Oh my bieber.' mompelde ik met een stem vol walging.



eerste hoofdstuk is altijd slecht toch?
Laat even weten wat je vind <3
udo udo udo ik hou van een kudo ^^.