~036~

Mary Brooks

‘Zo, mevrouw Brooks, aan de wandel?’ vraagt Sneep, met een naar lachje. ‘Dat gaat je toch zo, nou, 50? punten voor Griffoendor kosten.’ Ik probeer snel onopvallend de sluipwegwijzer in mijn zak te stoppen. ‘Ikeeh… was aan het slaapwandelen.’ zeg ik en kijk hem onschuldig aan. ‘Meekomen.’ Ik zucht en loop achter Sneep aan naar zijn kantoortje. ‘Zakken legen.’ zegt Sneep, die blijkbaar doorheeft dat ik wat probeer te verbergen. Ik zucht en haal het perkament uit mijn zak. Hij pakt het af. ‘Zo, wat hebben we hier?’ vraagt hij. ‘Gewoon een stuk perkament.’ ‘O, dan mag ik het zeker wel weggooien?’ Zegt hij en loopt naar de haard. ‘Nee…’ roep ik en heb meteen al spijt als hij me vals aankijkt. Sneep legt het perkament op zijn bureau en tikt erop. ‘Onthul je geheimen.’ Er gebeurt niks. Opgelucht haal ik adem, maar Sneep is nog niet klaar. Sneep blijft op het papier tikken en probeert verschillende spreuken. ‘Professor Severus Sneep, leraar van deze school, beveelt je om de informatie te onthullen die je verbergt!’ zegt Sneep, die inmiddels bijna op het papier sláát met zijn stok. Plotseling verschijnen er woorden op het perkament.

Meneer Maanling groet professor Sneep vriendelijk en verzoekt hem beleefd om zijn abnormaal lange neus niet in de zaken van anderen te steken.

Ik probeer mijn lachen in te houden en trek daardoor waarschijnlijk een heel raar gezicht. Sneep merkt echter niks, hij staart nog steeds naar het perkament dat nog niet klaar is met beledigen.

Meneer Gaffel is het helemaal met meneer Maanling eens en wil eraan toevoegen dat professor Sneep een lelijk misbaksel is.

Hoe weet die kaart dat?

Meneer Sluipvoet zou graag officieel blijk willen geven van zijn verbazing dat zo'n idioot het tot leraar heeft geschopt.

Sneep kijkt steeds woedender naar de kaart en ik hoop dat die inmiddels al klaar is, ik heb namelijk het idee dat ik hier niet zomaar mee weg kom.

Meneer Wormstaart wenst professor Sneep een prettige dag en raadt hem aan om zijn haar eens te wassen, de goorlap.

Ik kijk even naar zijn haar en kom tot de conclusie dat de kaart alweer gelijk heeft. Dan draait Sneep zich woedend om naar mij, onschuldig glimlach ik even.