Ups and downs in the real world.. [7]with TH

pomtidomtidom.


hij is nogal kort.. sorry
“Hoe heet je?” ik kijk schuin op en ik zie dat ze begint te blozen. “Cleo…” zegt ze verlegen en ik glimlach haar nog een keer vriendelijk toe. Als ik haar de cd en stift weer terug geef bedankt ze me en loopt ze tevreden weg. Als iedereen klaar is met de handtekeningen uitdelen gaan we het hotel in. De drukte valt opzich nog best wel mee. Ik let niet egt bepaald op en zie nogsteeds het beeld van Cleo voor me.

[Elizabeth pov]:
ik volg de jongens naar boven door het hotel heen. ik kijk een beetje om me heen en het valt me op dat de muren hier héél licht roze zijn. er gaat een rilling van walging over mijn rug heen. licht roze!! Ik heb opzich niks tegen de kleur roze hoor… maar als je dat op muren gaat smeren, dan ben je bij mij niet aan het goede adres. als ik bij mijn kamer aankom loop ik naar binnen. Ik heb een tweepersoons bed, waarvan de lakens wit zijn. gelukkig niet roze net zoals de rest van het hotel. Ik zet Mijn tas op de grond neer en ga vervolgens op het bed zitten. Ik leg mijn handen op mijn schoot en bekijk de hele kamer eens goed. Lekker veel ruimte.. mooie kastjes, grote lampen.. Leuk vloerkleed. En die spiegel is al helemaal geweldig! Met een brede glimlach loop ik er naar toe en ga er voor staan. Ik bekijk mijn haren en kijk of alles wel goed zit. “Het zal ook weer niet. Je zou zo familie van Bill en Tom kunnen zijn.” hoor ik vanuit de deuropening en ik kijk er naartoe. Ik zie Gustav en Georg in de deuropening staan en ik glimlach. “En toch is het niet zo.” Zeg ik en de jongens lachen. “Kom je mee? Tom wou het zwembad uitproberen.” Zegt Georg dan en hij kijkt me met een lieve glimlach aan. “Ik kom.” Zeg ik knikkend en ik draai me om. Ik zoek naar de tas die ik net naast het bed, op de grond had neergezet en zie dat die er niet staat.