Ups and downs in the real world.. [2] with TH

“Najaaa…” zei ik met een glimlach. “Waarom ben jij eigenlijk altijd zo vroeg zenuwachtig voor een concert? Ik bedoel het eerste concert duurt nog 2 dagen!!” zei Tom niet begrijpend. “En dat vraag je me nu pas? Je kent me al meer dan 7 jaar… we zitten in de zelfde band…” zei ik en ik keek hem ongelovig aan. hij had wel gelijk, want ik was meestal dagen voor een concert al zenuwachtig en pas als het concert bijna begon werd ik rustig en kalm. Net het tegenovergestelde van de jongens. Ik haalde mijn schouders op en zuchtte: “Ik heb werkelijk geen flauw idee!” Gustav grinnikte. “Tjaa…” zei Tom geheimzinnig op het antwoord van mijn vraag. “Dat wil jij niet weten.” Zei hij er nog achterna op precies dezelfde toon. “O god!!” zei Gustav en hij rolde met zijn ogen. Tom keek hem met half dichtgeknepen ogen aan maar zei niks. “Zullen we tv kijken??” vroeg Georg plotseling en iedereen keek hem toen aan. “is goed.” Ik haalde opnieuw mijn schouders op en pakte de afstandsbediening van Bill af. “Nee! Ikke!!” riep hij met een kinderachtig stemmetje en hij pakte de afstandsbediening weer van mij af. Ik gromde nep en pakte opnieuw de afstandsbediening van hem af. Toen Bill opnieuw de afstandsbediening van me af wou pakken, pakte Georg de afstandsbediening van mij af en deed de tv aan terwijl hij zei: “Stelletje pubers…” “Nah! Jij bent er ook een geweest!!” zei Tom beledigd terwijl Georg wat zapte. Georg haalde zijn schouders op en zei: “Nou en, jullie zijn erger.” Ik schoot opnieuw in de lach en keek een beetje naar de tv.

padampapam..........padam.....padam.....PADAAAMMM!!!!!!!!!!!!!! (srry )
die avond:
.......(sorry hoor maar ik weet heel wijnig als alternatief en ik heb er geen zin in om wat te bedenken).................

de bus reed inmiddels weer en we waren net aan het eten. “Aaah!! Jongens kappen nou!” riep ik en ik hield mijn armen beschermend voor mijn hoofd. Meestal als we spaghetti gaan eten gooien ze van alles op me. En dat noemt zich volwassen!! Tom keek me met een grijns aan terwijl ik nogsteeds aan het schuilen was voor Georg en Bill. Gustav leek niet egt op te letten en zat een beetje in zijn spaghetti te prikken met zijn vork. We hadden het allemaal niet egt door en dus gingen Bill en Georg door en bleef Tom naar me zitten grijnzen. “Waarom ik altijd!! Waarom plagen jullie Tom niet?!” gilde ik en ik wees naar Tom. Tom keek geschrokken op en schudde waarschuwend zijn hoofd. Bill en Georg keken elkaar aan en begonnen te grinniken. Ze keken toen even gemeen naar Tom. Ik was stil en keek naar wat Bill en Georg zouden gaan doen. Ik zag hoe Bill in zijn ooghoeken naar Georg keek en dat Georg precies hetzelfde deed. Georg knikte, pakte een hand vol met spaghetti sliertjes en gooide de volle lading op Tom. Ik begon te lachen en haalde mijn sliertjes uit mijn haar. Gadverdamme, vies kleverig spul! Tis lekker om te eten, maar om in je haar te hebben… nou nee bedankt! Sla mij dan maar een beurt over!… en dit wat er nu gebeurde, gebeurd alleen als we klaar zijn met eten. De jongens vinden het altijd super leuk, alleen er zit een nadeel aan vastgekleefd. Ze moeten het nog opruimen! Ik stond op van de tafel, wat ze niet doorhadden. En liep naar de douche. De spiegel die daar hing, was zoals gewoonlijk voor het eten weer helemaal beslagen van het douchen. Bill had zo de gewoonte om echt vlák voor het eten, te gaan douchen. Mahrja.. ik maakte de spiegel weer inkijkbaar en haalde de rest van de spaghetti uit mijn haren.

inkijkbaar!! whihi!!
dit is niet grappig! (ik weet dat ik droge humor heb!! danku!)
Scream! until you'll feal it. Scream!!

Spaghetti gevegd!!!
ik was na een kwartier nog bezig en toen vloog de deur van de badkamer open. Ik slaakte een gil en keek verschrikt achterom. “Wow wow, rustig maar! ik ben het!” zei Tom geschrokken en hij sprong met zijn armen onschuldig omhoog een stukje achteruit. Mijn borstkas ging op en neer van schrik en Tom kwam binnen. “Ow, en trouwens… nog bedankt voor de spaghetti.” Zei hij droog en ik keek hem even verbaast aan. na even na gedacht te hebben was ik eindelijk gekalmeerd en schoot het me te binnen. “Alsjeblieft.” Zei ik met een grijns en Tom stond nu naast me voor de spiegel. Af en toe trok hij een pijnlijk gezicht van de Spaghetti uit zijn dreads te halen. Ik grinnikte en ik keek toe hoe hij dat deed. echt soms doet hij dingen zo mooi en leuk… vooral als hij serieus probeert te doen terwijl het hem dan helemaal niet lukt. Hij merkte hoe ik naar hem zat te kijken en hij keek me via de spiegel aan. ik had nog niks door en bleef naar hem kijken. Terwijl Tom naar mij zat te kijken probeerde hij een stukje van zijn dread los te in plaats van een stukje spaghetti. Ik schudde lachend mijn hoofd en zei: “Tom, je trekt aan je haar.” Ik keek hem aan en hij bloosde. “Zit er verder nog spaghetti in mijn haar?” vroeg hij en ik schudde mijn hoofd. Tom knikte en ik keek opnieuw in de spiegel. Ik zag hoe Tom nu naar mij zat te kijken en ik kreeg een raar gevoel van binnen. Ik weet dat ik hem al een tijdje leuk vind, alleen volgens mij weet hij dat zelf niet. Bill is de enige die dat weet. Hoop ik…


op naar de volgenduh!!...

reacties poleas!!

nein
.

maybe.
.