~034~

Mary Brooks

Als iedereen in het stikhete lokaal zit, begint Zwamdrift weer met haar gebruikelijke onzin. ‘Dus pak allemaal een theekopje en begin.’ eindigt ze haar verhaal. Snel ren ik naar de kast om vier theekopjes te pakken en de andere leerlingen kijken me verbaasd aan. ‘Wat? Ik vind het gewoon heel leuk, ja?’ Ik ga snel weer zitten en Zwamdrift begint dit keer bij ons met thee inschenken. Rustig drinken Fred en ik onze thee op, als ik omkijk naar George zit die ook met een grote grijns zijn thee te drinken. Anne kijkt me verbaasd aan. ‘ Zie je zo wel.’ zeg ik tegen haar en draai me dan weer om naar Fred. Ik neem een slok van mijn thee en dan hoor ik achter me iemand gillen. Ik verslik me en begin te hoesten. Ik kijk om en probeer te zien wie ons eerste slachtoffer is. Zwamdrift komt op ons aflopen. Fred kijkt me even aan en probeert zijn gezicht in de plooi te trekken. Ik ben nog steeds aan het hoesten. ‘Gaat het wel, meisje?’ vraagt Zwamdrift met een bezorgd gezicht. Ik kijk haar aan en zie achter haar iemand wild heen en weer rennen in een poging het theekopje van haar neus te krijgen. Ik moet alleen maar harder lachen omdat ze naar mij toe komt en begin dus nog meer te hoesten. ‘Ga anders maar even wat water drinken.’ zegt ze bezorgd en ik knik. ‘Loop jij maar even mee.’ zegt ze dan tegen Fred. Als ik het lokaal inkijk, zie ik dat het verandert is in een slachtveld van mensen die paniekerig hun theekopjes van hun neus proberen te slaan. Als Fred en ik beneden aankomen, kunnen we nog steeds alleen maar lachen. ‘Zeg, over die date…’ begint Fred dan ineens. Ik veeg de tranen uit mijn ogen en kijk hem aan. ‘Binnenkort mogen we weer naar Zweinsveld, ik vroeg me af of…’ ‘Ja, is goed.’ zeg ik al voordat hij de vraag afmaakt.