19.

Roselyn Valentina Patterson

Ik keek even om het hoekje van de wc-deur en toen ik Jus niet meer zag liep ik snel naar Justin toe. ‘Hai, ik ben er. Zoals je vroeg.’ Zuchtte ik. Justin glimlachte. ‘Dat is mooi. Kom, we gaan dansen.’ Hij pakte m’n arm en trok me mee de dansvloer op. Gelukkig, hij was tenminste niet zo saai om dit laatste uur aan de kant te gaan staan. Na een tijdje gedanst te hebben kwam Lauren samen met Jus aan haar zijde onze kant op gelopen. ‘Gaat het weer?’ Vroeg Lauren bezorgd. Even wist ik niet waar ze het over hadden maar opeens viel het kwartje. ‘Oh ja, dat. Mwah… ik voel me nog niet helemaal beter.’ Zei ik overdreven zielig. Jus keek me ook bezorgd aan en wilde me een kusje geven maar ik draaide m’n hoofd weg. ‘Sorry Jus, maar ik heb net overgegeven. Dat lijkt me niet zo lekker.’ Loog ik. Jus knikte maar ik betwijfelde of hij me wel geloofde. Hij keek Justin even met spleetoogjes aan en trok mij toen naar zich toe. ‘Kom, ik wil even met je praten Rose. Je doet een beetje raar opeens.’ Hij keek me lief aan en het liefst wilde ik met hem mee lopen maar het mocht niet van Justin. Ik moest de rest van de avond bij Justin blijven en dus kon ik niet met Jus weglopen. ‘Sorry Jus. Ik eeh… ik heb daar nu niet zoveel zin in. We praten morgen wel even, oké? Nu is het mijn verjaardag.’ Het klonk nog logisch ook vond ik zelf. Jus knikte en liep toen met grote stappen weg. Volgens mij was hij nu boos. Ik voelde me er ook echt schuldig over, maar wat moest ik dan? Ik was nu Justin’s persoonlijke slaafje en ik had gewoon geen keus.